134: Van El Acebo naar Ponferrada

De grootste verrassing was het wederzien met Pedro. Hij was speciaal naar ons gekomen, samen met zijn vrouw. Fantastisch! Weer bijgepraat en afspraken gemaakt. De avond kon niet meer stuk, mede doordat we in een hele gezellige albergue zaten.
Vanochtend een verdomd zware afdaling over gruwlijke paadjes. Na bijna 8 km in een stadje aangekomen welk vrijvertaald de naam 'droogmolen' heeft. Na een ontbijt weer verder. De grote hoogteverschillen hebben we niet meer, tenminste de aankomend dagen. Het weer blijft goed, het gezelschap is goed, de omgeving is mooi alleen Engel moet nog een paar dagen rustigaan doen. Ze was vandaag bij het hospitaal geweest, wat gratis is voor pelgrims. Ze weet wat ze moet doen. Dus nog een paar dagen vooruit reizen en de onderkomens regelen voor ons, daarnaast rust en genieten van de omgeving. Na O'Cebreiro maar weer te voet. Nu liggen we in een hele mooie, nieuwe albergue. Met legio voorzieningen. Verwennerij voor ons.

133: Van Rabanal del Camino naar El Acebo

Een taxi voor Engelien om haar naar de volgende herberg te brengen, met een tussenstop bij El Cruz de Ferro. Om haar in gelegenheid te stellen om haar sores te vergeten. Ik ben veel eerder, het was nog donker, te voet op pad gegaan om de berg te beslechten. Samen met Ben, een oud politieman uit den Haag. We liepen lekker en bij het kruis hebben we beiden ons moment genomen om onze herinneringen, onze zorgen, daar neer te leggen. Dat gaat niet in je kouwe kleren zitten. Niet het kruis maar de beleving, de weg ernaar toe, de camino maakt dit zo speciaal. We hebben genoten van de dag, met volle teugen! Ondangs de afwezigheid van Engel. Om een uur of 2 waren we weer bijeen, in een prima albergue, aanbevolen door de dame die Engel de vorige dag had geholpen. Het was een hele inspanning geweest om tot hier te komen. Tot 1500 mtr geklomen en weer terug naar 1000. Over steile, beroerde paden en dat bij een oplopende temperatuur naar 29°. Maar zoals altijd liggen de koude versnaperingen al klaar om genuttigd te worden.

132: Van Astorga naar Rabanal del Camino

Een etappe met genoeg tussenstops om op te steken. Een eenvoudige, afwisselende etappe, dachten we. De nacht aardig doorgebracht. Een rustige bezetting in de slaapzaal. Alleen als je dacht om te draaien kraakte de oude houten vloer al van jewelste. Mummieën dus. In het laatste stuk van deze etappe kreeg Engel steken in haar knie, wat het lopen bemoeilijkt. Strompelend zijn we op het adres aangekomen. Straks krijgr ze een massage, in de hoop dat het wat beter gaat. We zijn de Meseta af en gaan nu de bergen in. Eerst maar door de nacht zien te komen.

131: Van Hospital de Órbigo naar Astorga

De avondlucht liet al doorschemeren dat het niet zo koud zou worden als gisteren. Er dreef wat bewolking binnen. De start was daardoor aangenaam. Net voor de zon opkwam waren we vertrokken. De albergue van gisteren was net twee weken open. Het moet nog sfeer krijgen maar het zag er prima uit. Er waren niet zoveel gasten binnen zodat het voelde alles voor jezelf te hebben. De route was ook heerlijk om te lopen. Berg op en berg af, veel afwisseling in het landschap. We hebben er verstandig aangedaan om de aangegeven route in tweeën te doen. Nu hebben we tenminste tijd om Astorga te bekijken. We zitten voor de afwisseling weer eens in een grote albergue met veel lui op een zaal. Het stadje heeft veel gezelligheid met mooie pleintjes, een paar bouwwerken van Gaudi, leuke straatjes. We hebben nog even een tijdje zitten luieren en genieten van het uitzicht op de rondgang rond de stad. Lekker terrasje gepikt samen met een drietal Hollanders, erg gezellig.

130: Van Vilar de Mazarife naar Hospital de Órbigo

Het schemerde dat we onderweg gingen. Een koude start met volle maan in het gezicht en de zon die zich over de heuveltop aan het worstelen was, achter je. Een korte etappe omdat we morgen vroeg in Astorga willen zijn om die stad te bekijken. Nu halverwege gestopt. Prima albergue gevonden. Gisteren was het een bijzondere happening. Even het dorp in en na een ommetje, neergestreken op het terras van het 'centro cultural'. Heerlijke Verdejo gedronken en lekkere hapjes. In gezelschap van Duisers, Zwitsers, een Noor en een Litause. Gezellige bedoeling. Om 19:00 moesten we eten in ons onderkomen. Daar zaten we aan tafel bij Fransen, Engelsen, Nieuw-Zeelanders en een Hollandse. Wederom aangenaam vertoeven. Na het eten nog wat zitten borrelen in de tuin tot 22:00. Toen ging de deur dicht en iedereen moest stil zijn.
Dit soort dagen moet je niet teveel hebben....

129: Van León naar Villar de Mazarife

Het was een goed hostel, waar we overnacht hebben, en per toeval gevonden. Dat het midden in de stad lag merkten we later. Tot 4 uur s'nachts rumoer op straat. Maar daar heb je oorpluggen voor.
Het antwoord op de vraag is: een pelgrim heeft "witte sokken".
De eerste 7 km gingen door de stad en buitenwijken. Overigens is León een hele mooie stad. Na een pitsstop met een punt tortilla gingen we de alternatieve route op. Ver van de N-120, die als een rode draad met de camino meeloopt. Heuvelachtig, afwisselend landschap, aangename temperatuur, kortom een heerlijke wandeldag.  In Chozas de Abajo wederom een stop. Broodje chorizo en een pul bier. Het ijs hing aan t glas. Heerlijk. Het laatste stukje vandaag was een peuleschil. Nu het dagelijkse ritueel en rusten.

128: Van Mansilla de las Mulas naar León

Eigenlijk best wel gerust in een albergue met 22 stapelbedden en allemaal bezet. We hadden daar wat gegeten nadat bleek dat er geen restaurant open was. Afijn, vanochtend om half 8 de deur uit. Temperatuur ver onder de 10° maar dat kon het goede humeur niet verprutsen. We liepen heerlijk. Een rustige omgeving en meer afwisseling dan de voorgaande dagen. Regelmatig gelegenheid om wat te nuttigen. Naarmate we León naderden zagen we steeds minder pelgrims lopen, ook werden de bulten wat pittiger om te lopen. Flink wat hoogtemeters gemaakt. Kwamen er ook fietsers langs en een oude knakker op een gemodificeerde step. We moesten denken aan Thei en Anne, die dit ook hebben gedaan met de fiets, niet met een step... Petje af hoor.
We waren rond twaalven in de stad en hebben eerst wat gegeten alvorens een onderkomen te zoeken. Nabij de kathedraal een hostel gevonden, een aanrader voor wie nog eens deze kant op komt. Covent Garden heet het. Gesetteld, gesopt en nu genieten van de stad. De kathedraal bezocht, rondje stad, lekker eten. Terrasje pikken. Quizvraag: hoe herken je een pelgrim in León? Antwoord volgt morgen. 

127: Van Calzadilla de los Hermanillos naar Mansilla de las Mulas

Gistermiddag al een goede maaltijd gehad. Wat door het plaatsje gelopen en was verbaasd hoe veel huizen zijn opgeknapt. Er was weldegelijk leven hier. We zijn bij een kleine bar, de enige, buiten de albergues, gaan zitten en genoten van een heerlijk wijntje. Wat opviel waren de prijzen. €1,50 voor een goed glas wijn. Kunnen ze thuis een voorbeeld aan nemen. Bij terugkeer in de albergue nog wat zitten kletsen met een Finse, een Amerikaanse en een Australier. Een aangename avond. De volgende ochtend zijn we net voor zonsopkomst vertrokjen voor een lange strek over stoffige kiezelpaden, hier een romeinse weg genoemd. Eindeloze vergezichten met in het westen het eindpunt van de Meseta in zicht, de bergen. In Reliegos hebben we wat gegeten en gedronken. We besloten door te zetten naar Mulas en zijn nu beland in een mega albergue. 24 man op zaal, dat belooft wat vanavond. Eerst zo een restaurantje zoeken. O ja, het was weer erg warm vandaag. 32°
Morgen een wat kortere trip naar León. Een grote stad. We willen er vroeg zijn om rond te kijken aldaar.

126: Van Sahagún naar Calzadilla de los Hermanillos

Het was erg fris vanochtend toen we van start gingen. Gisteren was erg vermoeiend. Eigenlijk hebben we goed geslapen. De Viatoris was een prima onderkomen. In het dorp een bar opgezocht en een stevig ontbijt genuttigd. We waren op weg. Na een tijd langs de weg gelopen te hebben gingen we een alternatieve route op, naar ons onderkomen. Een heerlijk rustig pad door de eindeloze vlakte. Droog en warm was het. De temperatuur gaat snel naar de 30° toe. Het tempo was goed. Je merkt wel dat het weer een mooi tijdje geleden is dat we dit soort inspanningen verricht hebben. Nu maar goed rusten, de dag van gisteren zit er ook nog in.

21 september 2018, vertrek naar het startpunt van ons laatste traject

Vanochtend in de storm naar de bus, die was later dan gepland. Nog even een felle bui in je nek als afscheidsgroet. Treintje later maar nog ruim op tijd op Schiphol. Vanwege de wind had ons vliegtuig vertraging opgelopen. Een uur later toch naar Madrid. Een treinkaartje naar Sahagún was niet te krijgen want de trein zat vol. Dan maar naar Palencia, vandaar zien we wel weer. Met de Rápido en dan nog eerste klas op de koop toe. Nu even een pizza en een cerveza en 18:30 en route.
Met 250 km/u naar Palencia. Daar toch nog een kaartje weten te krijgen naar ons einddoel. Nu even bijkomen op een terrasje, lekker biertje erbij. Engel een verse orangejus. Het is heerlijk hier. 25° momenteel. 5 minuten, 5 minuten voor sluitingstijd kwamen we de poort binnen. Onderweg had de trein problemen op het op één na laatste station. Maar we zijn er. Het avontuur kan beginnen.