Het zit er weer op

Een uitspraak van een medepelgrim was deze: "het besluit om te stoppen moet je voor aanvang lopen nemen, niet na een etappe. Want dan ben je helder van geest". Nu is zo'n moment. De klacht van gisteren heeft zich onvoldoende hersteld. De lange strekken over het asfalt hebben uiteindelijk de das omgedaan. Overmatige slijtage aan mijn schoen maken het verder lopen onmogelijk. Dus met ov naar Nîmes en vandaar op huis aan. Het was een fantastische tocht. Maar het mooiste moet nog komen. Samen met Engelien weer verder van hier naar Toulouse. Ik hou jullie op de hoogte.
"Au revoir"

79: Van Nîmes naar Saint Gilles

De 24ste dag alweer. Door de drukte van de stad en ver daarbuiten. Wat rijden hier veel Fransen! De eerste kilometers langs de straat. Daarna de enorme wijngaarden in. Op een gegeven moment heb je dat wel gehad. Er zaten wat omleidingen in vanwege de aanleg van een spoorlijn. Dus al met al weer langer dan gepland. Aangekomen bij de abdij, een mooie stempel gekregen en een gratis toegang tot de crypte. En wat voor één. Bijna groter dan de kerk die er bovenop staat. Verder het routeboek voor de verdere tocht naar Toulouse gekocht. Vanavond eten in een restaurantje en proberen goed te slapen. Er zijn inmiddels twee Fransen bijgekomen en ze verwachten nog een Duitser. Ik hoop op een goede dag morgen. De laatste loodjes wegen het zwaarst.

78: Van Ners naar Nîmes

Gisteravond gezellig getafeld met de gastvrouw, daarna lekker naar bed na een vermoeiende dag. Er stond een fikse wandeling op het programma. Veel door de velden gelopen maar ook langs de wegen. Dat was soms even uitkijken. Rond het middaguur wat gegeten in de supermarché. Best goed. Vervolgens kilometers door bosachtig gebied waar het warm was. Geen wind, volop zon. Een paar keer moest ik door een akker weer op de route komen daar er geen paden meer waren. Uiteindelijk het hotel bereikt. Nu douchen en de was en daarna een biertje kopen en wat eten. Vroeg naar bed. Morgen laatste etappe van de Regordane. Daarna stappen we over op de route van Arles naar Santiago, de GR653 meen ik. Kijken of ik in St. Gilles een routeboek kan kopen.

De spoorwegovergang

77: Van Le Mas-Dieu naar Ners

Lekker uitgerust begonnen. Gisteravond heerlijk gegeten, trouwens deze Chambre d'hôtes krijgt van mij een vette 10. ( Le Faubourg). Een jong stel dat zich inzet om gasten zoals ik in de watten te leggen. Lekker ontbeten en de rustige ochtend in. De nevel was aan het verdwijnen en de zon liet zich al vroeg zien. Na dik twee uur was ik in Alès aangekomen. Een middelgrote stad die het einde van de Cevennen aankondigde. Na weken van stilte nu het stadse leven. Het landschap veranderde ook. Een verdwaalde bananenplant kondigde dit al aan. Cypressen, olijfbomen, oleanders, andere geuren en kleuren. Het landschap vlakt wat af met tegen de hellingen, de bekende aanlokkelijke huizen, ons zo bekend van de vakantiefolders. Zuid Frankrijk begint. Nog wat extra moeten lopen om het adres te vinden, maar dat hoort er ook bij. Het einde nadert van de'Regordane', een mooie route, zeker het lopen waard.

De bergkam net onder de wolken en net boven de mist

Overblijfsel van vroegere arbeid

De Cévennen op de achtergrond

Vézénobres

76: Van Génolhac naar Le Mas-Dieu

Een hele zware dag. Slecht geslapen! Er lagen nog 5 Fransen op de zaal. Eén man en viertal vriendinnen. Er was er eentje bij die snurkte als een varken. Dwars door de oordopjes heen. Je deed bijna geen oog dicht. Met een onbehagelijk gevoel opgestaan. Geen idee waarom. Sleutel ingeleverd en een ontbijtje genomen. Op pad. 24 km lang regen, regen en nog eens regen. De laatste 2 km was het eindelijk droog. Lopen soppen in mijn schoenen. Wat was ik blij bij mijn adres aan te komen. Ik werd heel bezorgd opgevangen. Moest gelijk gaan douchen. Vuile kleding werd gewassen. Geen zorgen over dat.
Voeten verzorgen en rusten. Bellen voor een adres voor morgen.

75: Van Prévenchères naar Génolhac

Prévenchères

Gisteravond gefêteerd op een konijnenbout met asperges. Wijntje erbij. De ambiance was goed. Vroeg ingelegd om de benen te laten rusten. Half 8 een ontbijtje, vervolgens naar het winkeltje wat inslaan voor de dag. De route weer oppikken ging vandaag foutloos. Daarna een mooie tijd door bergen en dalen. Over paden, een gems waardig! Wel fantastische landschappen met zowel gerepte als ongerepte natuur. Halfweg een stop in Villefort alwaar ik een pizzaatje nam om extra energie op te doen voor het vervolg. Al met al een prachtige dag. Qua weer maar ook qua route en uitzichten. Wat bof je dan om dit te mogen ervaren. Vanavond in een gîte communal. De rest wordt weer improviseren.

Stuwmeer bij Villefort

Stuwdam

De andere kant van de dam

74:Van Langogne naar Prévenchères

Met de familie aan tafel en daarna vroeg erin. Lekker geslapen en na ontbijt op pad. Deze dag had je nooit van tevoren kunnen bedenken. Eerst de Regordane zien op te pikken. Thuis achter de pc leek dat wel mee te vallen. Werkelijkheid is anders. Een pont is geen pont en vele kilometers omlopen was geen optie. Dus door de rivier dan maar. Bear Grylls zou er trots op wezen. Na de rivier een plek vinden om de oever op te klimmen. Het dichte bos in, een wildpaadje volgend tot het niet meer ging. Ik zag in de verte een transportleiding hangen van de elektriciteit. Daarheen geklommen door kreupelhout en andere woeste troep. Onder de leiding was het beter te lopen. Blijven volgen tot op een weide. Daar een pad opgepikt en weer een rivier doorwaden. Uiteindelijk ben ik weer op de route gekomen. Deze route bracht me tot twee maal toe bij een rivier waar wel de pijlers stonden maar geen brug. Dus weer waden. Blootsvoets bijna een meter diep, en een keer via rotsblokken. Daar ging het bijna fout. Gelukkig wist ik me vast te grijpen anders had ik in de rivier gelegen. Wat een avontuur! Achteraf heb ik er nog smakelijk om zitten lachen. In 'La Bastide Puylaurent' had ik eindelijk een stop. In een hotelbar een paar colaatjes en of ik nog kon eten. Dat ging niet meer maar de barkeeper maakte mij een overheerlijke sandwich met paté. Zo kon ik weer verder. Laat in de middag arriveerde ik bij mijn Gîte. Een dag vol belevenissen, regen en gevaar. Maar het was de moeite waard. Evengoed nog 32 km gemaakt.

Een onheilspellende lucht

Een voorbeeld van een te volgen pad

Mijn eerste oversteekplaats

73:Van Costaros naar Langogne

Gisteravond lekker gegeten. Met z'n vieren, de gastvrouw at ook mee. Pompoen met kaas uit de oven. Vanochtend pas laat vertrokken na een goede nachtrust en een lekker ontbijtje. Het was bewolkt, koud, gure, harde wind. Gewoon regenjas aangedaan want het spetterde af en toe. Geen plezierige wandeldag. Niet warm te krijgen. Na Pradelles een 5 km lange afdaling naar Langogne. Lekker in de bovenbenen. Maar erger, morgen weer omhoog naar 1200 mtr. Vervolgens langzaam de Cevennen uit zakken. Nu in een Chambre d'hôtes. Niemand thuis, dus maar gebeld en de voicemail ingesproken. Belde zonet terug en gaf me de code om het huis binnen te komen. Over en uur komt ze wel zei ze. Onderweg nog afscheid genomen van Odette en Mariethé. Alleraardigste mensen! Wel een foto gemaakt. Misschien zie ik hen morgen nog. Zij vertrekken uit Pradelles en ik moet 3 km omlopen om weer op route te komen. We zullen eens zien wat deze avond weer brengt. 

Odette en Mariethé

Pradelles

De wekker!!

72: Van Le-Puy-en-Velay naar Costaros

Na een nacht bij de Franciscaner nonnen, er vroeg uit om de speciale mis voor pelgrims mee te maken.
Indrukwekkend! Zo'n 50 pelgrims om de zegen te ontvangen. Ontroerde mij. Meteen daarna op pad. Odette en Mariethé waren al weg. Later haalde ik ze in. Niet veel lopers op deze weg. Een straffe klim bracht je naar de hoogvlakte. Hier en daar een pukkel waar je gelukkig omheen liep. In het oosten de bergen met wat sneeuwresten. Het ging moeizaam vandaag. Geen plaatsjes waar je wat kon nemen. Veel wind tegen. 19 graden, maar die wind maakte het onaangenaam. Overnachten bij een chambre d'hôtes, die daarnaast brocante verhandelt. Even rondgeneust maar de dingen die mij interesseren lagen er niet, helaas, maar mijn rugzak is al zwaar genoeg. Morgen een lange dag naar Langogne.

Oude treinviaduct, nu een fietspad vlak voor Coucouron

Indruk van de Cévennen

71: Van Le Cros naa Le-Puy-en-Velay

Gered! Na een redelijk ontspannen ontbijt met de drie andere pelgrims, weer alleen op pad. Gelijk Allan deed, hij ging later weg, en de twee zussen (dik in de zestig) Odette en Mariethé. Supermooie dag om te wandelen. Zonnetje, ochtendnevel tussen de toppen, aangevuld met de geur van houtkachels. Een korte etappe vandaag. Onderweg nog wat inkopen gedaan. Mooie dorpjes doorkruist om uiteindelijk in de stad te belanden. Meteen naar de kathedraal om mijn stempel te halen. Dat duurde nog even dus maar werken aan mijn blog. Ik kan pas in de namiddag terecht in het onderkomen. Na de stempel op zoek naar de post om wat overbodige spullen retour thuis te sturen. Je hebt immer teveel bij je. Dat moet dan ook over de bergen die nog gaan komen. Het weer blijft over het algemeen goed. Ik heb tot nu toe maar 1 dag onweer te verwachten. En het kan spoken in de Cevennen.

Vredig grazend vee net buiten Le Cros

Bilhac

Le-Puy-en-Velay

St. Jacobus in voorportaal van de Kathedraal

70: Van Saint-Georges-Lagricol naar Le Cros

Nadat ik een paar biertjes had gehad ben ik terug gegaan naar de gîte. Daar zaten Roland en Aime nog te eten. Zij hadden hun eigen voeding mee, en bereidden die aldaar. Zonder probleem moest ik meeeten. Daar stonden ze op. Nou het smaakte mij prima. Vanochtend samen ontbeten en ik ging als eerste weg. Wederom heerlijk wandelweer en een fantastische route. Na 7 km nam ik pauze om een broodje te eten, komen daar de beide mannen aan. Zij fietsen dus niet over de weg maar cyclo-crossen hun weg naar Compostella. Nu snapte ik pas dat ze maar 50 km per dag reden. Over paden, amper beloopbaar gaan zij met de fiets! Petje af voor die gasten. Daarna heb ik ze niet meer gezien. Vroeg in de middag al gearriveerd in de gîte. Tijd voor het blog en de was.

Donker bos met zonnetje in de rug

De beide Gîte-genoten

69: Van La-Chapelle-en-Lafaye naar Saint-Georges-Lagricol

Opgevangen worden in de oude pastorie. Ruimte voor 6 maar ik ben nog immer alleen. Zelf een potje koken, wasje doen, wijntje drinken. Na een dag als gisteren was het snel bekeken. Alles gereed voor de volgende etappe. Ik wijk finaal af van de eigen planning. Ik neem de "Chemin Jacquaire par la Voie Bolène" die duidelijk is aangegeven met de al eerder beschreven balisage. Scheelt een dag! Rustig opgestaan en me klaargemaakt voor de dag. Nog even gedag gezegd bij dhr Jolly, die mij zo goed ontvangen had. Meteen de hoogte in naar Montarcher. Wat een a-dem-be-nemend uitzicht. Was al die moeite dus niet voor niets geweest. Door mooie dalen met regelmatig een klimmetje, veel door velden en bossen gelopen. Op enig moment zat ik ergens in het bos even te rusten. Komt er een oud mannetje aanlopen. Nam naast mij plaats en begon te vertellen. 80 jaar oud en z'n hele leven al houthakker geweest. Vertelde over andere pelgrims die hij al ontmoet had. Heel ammusant. Hij stond op en verdween weer. Ik was op de een of andere manier geraakt door zijn aanwezigheid. Het gaf mij "courage".In de middag al warm gegeten omdat op het eindpunt alles dicht is. Goed onderkomen waar even later twee Franse pelgrims arriveerden. Fietsers. Lekker kunnen beppen over routes etc. Nu een biertje en op tijd erin. We naderen Le-Puy.

Het uitzicht vanaf Montarcher

Montarcher

Ik koos voor rechtsaf

68: Van Montbrison naar La-Chapelle-en-Lafaye

Vroeg op pad want ik wist niet wat me te wachten stond. Maar goed ook! Dit is verreweg de zwaarste etappe tot nu toe. In een barretje zittend, op adem komen en wat calorieën binnen krijgen. De benen voelen goed maar het lichaam schreeuwt om rust. Kilometer na kilometer stijgen. Af en toe een dalletje, maar voornamelijk bergop. Zat net nog een goed gevulde sandwich te eten, breekt er weer een stuk van m'n tand af. Geen pijn maar raar gevoel. Ook dit kan mij er niet van weerhouden verder te gaan. Onderweg nog een goede daad verricht door een knul een eigenwijze koe te helpen vangen. Die moest het land op maar trok aan haar platkakken het pad op. Door haar tegen te houden konden we haar de juiste richting weer opsturen, de wei in. Nog zo'n 2 uur te gaan...Dit was een niet te evenaren zware etappe. Volledig op karakter gelopen. De laatste 3 km zonder wat te drinken. Alles wat ik bij me had was op. Ook onderweg niets te krijgen. Uiteindelijk gearriveerd op mijn onderdak adres. Een hartelijk welkom viel mij te beurt. De zwaarste dag ooit!

Het komt steeds dichterbij

De enige ruiker in de verre omtrek

67: Van Arthun naar Montbrison

Na een uitstekende nachtrust, een apart ontbijtje. Op weg naar Mont Verdun. Grappig is te zien dat de route die ik thuis heb voorbereid, grotendeels overeenkomt met de chemin de Compostelle. Telkens kom ik de blauw/gele coquilles tegen. Een goede wandeldag vandaag. Niet te heet, wel veel wind. Via Champsdieu doorgelopen naar de grote stad. De juiste weg gevraagd bij tourist info en het zit erop. Mijn adres voor de nacht is dit keer gewoon bij mensen in huis. Hun badkamer etc. Zelf moeten ze nog werken in hun crêperie, dus veel zie ik ze niet. Veel spannends was er vandaag niet. Straks stad in om te eten en dan maar vroeg inleggen, maar eerst nog een paar biertjes. Morgen een klim naar 1000 meter. Daarna zien we wel weer. Tot nu toe totale onzekerheid. Maar dat is morgen.

Nabij Montverdun

66: Van Les Trois Ponts naar Arthun

Het was een onvergetelijke avond. Lekker biertje, neutje vooraf, wijntje bij het eten. Heerlijk zitten ouwenelen over vroeger. Toen we nog vlogen. Veel herkenningspunten en overeenkomsten. Veel plezier en dat allemaal in het Frans.  Fantastisch. Afijn vandaag weer verder. Een paar behoorlijke puisten op. Goed weer en een goed gevoel. Vlak na Bully stond ik op een vrij hoge top met een werelds uitzicht. Jammer dat het nog wat heiig was. Al gauw kwam je op een vlakte waar je lekker op kon schieten. Ik had al contact gelegd met het volgende adres. Overnachten was geen probleem. Het eten wellicht wel. Dus heb ik besloten om in Pommiers een langere stop te houden en een "menu du jour" te nemen. Je weet maar nooit. Het was nog puur een tippel naar Arthun. Kom ik een Franse pelgrim tegen. Die liep de andere kant op. Wat woorden gewisseld en door. Het was warm vandaag. Ook dat is weer wennen.

Besneeuwde toppen

Pommiers

65: Van Noailly naar Les Trois Ponts

Wat een dag! Vertrek met -1, witte velden van de rijp. Geen wind en een lekker zonnetje. Lopen ging lekker. Ik had meer willen melden maar aangekomen bij mijn onderkomen veranderde dat. Blijkt dat mijn gasheer François een gepensioneerde accoustische operator te zijn met dezelfde achtergrond als ik. Niet te geloven. Wat ik deed op de P3C deed hij op de Brequet Atlantic. Waarlijk een bijzondere ontmoeting. Vlak voor ik hier aan kwam had ik al een dejavu. De heuvels, de gele huizen, de oranje daken. Net Jan Thiel, waar we in de beginjaren negentig hebben gewoond. Fantastisch, wat een dag. De 29 km die ik ervoor heb moeten lopen voel ik al niet meer. Morgen weer zo'n etappe.

Het wordt steeds hobbeliger

Saint-Jean-Saint-Maurice-sur-Loire

64:Van Marcigny naar Noailly

De Pasen is weer voorbij, de Fransen gaan weer aan het werk. Velen zijn waarschijnlijk te laat opgestaan want ze rijden als een malle. Bij Chambilly de Loire over. Even verderop besluit ik een ander pad te nemen, van de weg af. Een goed besluit. Even later loop ik langs het kanaal " Roanne - Digoin" heerlijk rustig. De dag bleef goed ondanks de start bij 0 graden. Wat er ook komt bij mooier weer zijn al die vliegen en ander ongedierte. Daar moet ik nog wat op verzinnen.  Onderkomen geregeld voor vanavond en morgen. Ik ben over de helft, richting Le-Puy.

Artaix

63: Van Paray-le-Monial naar Marcigny

Gisteravond met een hele club Fransen getafeld. Gewoon lokale hap. Een soort lasagna maar dan zonder deeg. Overigens erg smakelijk. Leuk kunnen communiceren met een viertal tafelgenoten, allen ouder dan ik maar wel duidelijk geïnteresseerd in wat ik deed. En dat ging goed, zo op z'n Frans. Vandaag weer met een wolkenloze hemel op pad. Koude bries in je nek maar met een goed gevoel. Gisteren nog een oude kapelaan gesproken die mij verder hielp naar t juiste adres. Hij zou voor mij bidden zei hij. Het voorjaar staat op ontluiken. Spechten ratelen er op los. Diverse herten, een tegemoet komend konijn die mij pas laat zag en rap het hazenpad koos. Ik liep lang over een relatief vlak gedeelte. Wel hoog, maar goed. Aan het eind zag je het langzaam veranderen. De serieuze bulten komen er aan. In Marcigny aangekomen, is daar een grote kermis aan de gang. Gelukkig heb ik in mijn onderkomen daar geen last van. Deze B&B is gevestigd in een aardig chateautje. Straks het stadje in voor een biertje en een repas.

Basiliek bij Paray-le-Monial

Er loopt echt een ree

De bulten komen eraan

62: Van Gueugnon naar Paray-le-Monial

Zon! Hemelsblauwe lucht, 3 graden, Noord-oosten wind. Eindelijk geen regenpak aan. Onderweg naar Rigny-sur-Arroux weinig verkeer. Een paar vroege wielerliefhebbers, een verdwaalde hardloper, de eerste ooievaar. Rust! Rust in de kop, rust in het lijf, heerlijk om op weg te zijn. Tot zover een goede Paasdag. In Rigny is een restaurantje open. Lekker bakkie koffie en een half uurtje rust.
Er komen wat wolken en de wind trekt aan. Guur is het juiste woord. Vlak voor Vigny wordt je zowat van de weg gereden door een Franse maniak, die als een rallyrijder over de weg ging. Uiteindelijk bij het eindpunt voor vandaag.
Pelgrimopvang midden in de stad. Diner vanavond met nog 30 anderen. Ben benieuwd. Maar eerst een biertje.

Rigny-sur-Arroux

Mooi boerderijtje bij Vigny

61: Van Luzy naar Gueugnon

Donkere luchten voorspelden niet veel goeds toen ik even over 8 vertrok. Ik had wat aanpassingen gedaan aan de route om kletsnatte veldwegen te vermijden. Dat gaat makkelijk met GPS. In één streep naar Issy L'Évêque. Daar een 12de eeuws kerkje bezocht met een mooi beeld van Jacobus. Toen door. Nog een beste bui gehad onderweg. Voor Uxeau ging het even mis. De geplande route bestond niet. Aanpassen dus. Even cross country door weilanden, prikkeldraad en bramenbossen, en daar hadden we weer vaste grond om verder te gaan. Uxeau, een klein dorpje met een enorm panorama over de omgeving. Nu was het zwaarbewolkt en buiig, maar wat als het mooi weer is. Als je voor uitzichten in Frankrijk wilt gaan wonen, moet je beslist hier zijn. Nog een pauze ingelast alvorens verder te gaan naar de stad. Nu een rustig hotelletje met.......een bad. Helemaal top.

Issy L'Évêque

60:Van Glux-en-Glenne naar Luzy

Mist, dat was het begin. Maar eenmaal op weg zat het tempo er lekker in. In Larochemillay mijn eerste stop. De kerk bezocht en wat gegeten. Tot nu toe nog droog gebleven en niet koud. Dit is de 5de dag alleen. Alleen eten, slapen, lopen, leven. Je begint nu pas te beseffen wat het is om alleen te zijn. Geen sinnecure. Een mens moet andere mensen om zich heen hebben. Nu is dit mijn keus maar er zijn er zoveel die de keuze niet konden maken. Die stonden er ineens alleen voor. Denk daar maar eens na. Ik heb tijd zat om erover te denken. Maar goed. De bossen laat ik nu achter me en ga de velden in. De heuvels lijken wat lager maar op en neer blijft het gaan. Wel mooie vergezichten. Deze omgeving is schijnbaar erg in trek bij de Hollanders. Er zo links en rechts wel wat gezien. Zelfs de kerkdiensten staan aangegeven in het Nederlands. Vanavond het stadje in om wat te eten en dan vroeg erin. Morgen een lange trip voor de boeg.

En aldoor maar regen

Speciaal voor mij, de ontbijttafel

Glux-en-Glenne bij vertrek

Larochemillay