Na een week thuis

De reis terug ging wonderbaarlijk snel.
Zo loop je nog op de Camino, 12 uur later sta je op Schiphol.
De eerste dagen alleen maar rust, masseren en nog meer rust.
Langs de dokter geweest.
Resultaat was: linker enkel de enkelbanden kapot, ingescheurd.
Het rechter scheenbeen een "shin splint" oftewel een ontsteking van het beenvlies.
Beiden vragen om rust.
Voorlopig geen Camino meer. Eerst genezen.
Ik was ook maar net op tijd gestopt. Het had veel erger kunnen uitpakken met die ontsteking.
Ik rond af met te zeggen dat het wederom een supermooie tocht is geweest. Heilzaam voor de geest. En spijt om te moeten afbreken is er totaal niet. Ik kijk met plezier terug op een prachtige reis.
Had ik voor geen goud willen missen.
Tot de volgende keer
Math

117: Van Calzadilla de la Cueza naar Sahagún

Veel gekoeld, veel rust, pijnstillers, het heeft uiteindelijk niet mogen baten. De start was stroef en de eerste 10 km gingen ook wel. Gestopt voor een bak koffie met taart, pijnstiller erbij en door. Veel wind tegen en regen.
De auberge gisteren was rustig. Met 8 man in een zaal voor 30.
Ook het eten was prima. Een tijdje zitten kletsen met een Texaan.
Een paar km voor Sahagún ging het snel bergafwaarts. Scheen ging heftig steken en de snelheid werd bedroevend. Een slak met reumatiek ging sneller.
De knoop doorgehakt.
Op deze wijze kom ik niet in Santiago.
Dus: de trein naar Madrid om daar op het vliegtuig naar Amsterdam te stappen.
We stellen Santiago nog even uit.
Ik heb er geen slecht gevoel van en weet dat dit de juiste optie is.
Die val heeft mij letterlijk de das omgedaan.
Eens zien of de treinen hier wel op tijd rijden.
Met pelgrimsgroet
Math

116: Van Carrión de los Condes naar Calzadilla de la Cueza

Carrión

Wat ik vreesde is waarheid geworden. Scheen laat mij in de steek. Vandaag één lange rechte weg met niets. Na 17 km pas het eerstvolgende dorp. Daar ben ik in de albergue gestopt.
Probeer extra rust te krijgen om morgen de tocht te vervolgen.
Gisteravond nog een best onweer gehad. Vandaag toch drooggebleven. Het landschap gaf je de indruk in de NO polder te lopen. Ook de lucht vol wolken deed die indruk versterken.
Nu rustig voorbereiden.
Hoop op wat progressie.

vertrek uit Carrión

115: Van Itero de la Vega naar Carrión de los Condes

om je pijn te vergeten, dit beeld bij vertrek

Jacobus

Een rotdag om te beginnen. Slecht geslapen, wat koortsig. De start was belabberd. Met veel pijn en moeite kwam ik in een sukkeldraf aan op, jawel, de vlakte. De zonsopkomst was wederom waanzinnig mooi. Ik werd er vrolijk van. Ondanks de dikke enkel kwam ik in een aardig ritme. Na 8 km in een dorp aangekomen, niks open! Geen koffie, geen broodje, niks. Het schamele ontbijtje was snel verteerd en gelukkig had ik nog een banaan in de tas. Daarmee redde ik het tot het volgende stadje, waar ik wel aan mijn broodnodige maaltijd kwam. De enkel bezorgde me vooralsnog geen last, wel het scheenbeen van het andere been. Afijn in de middag met wat ijs gekoeld, toen ging het weer wat beter. Hierop besloot ik door te lopen naar het einddoel. In het klooster van Santa Clara. Hier kon ik alleen nog maar in het hostel terecht. Douche, toilet, handdoeken, opgemaakt bed. Goed voor mekaar. Zo even de was doen en voorbereiden op morgen. Even het stadje in naar een Farmacia, om wat middeltjes te halen om de pijn te onderdrukken. Ook wat gegeten, toevallig met de Duitser die ik al in Bayonne ontmoet had, bij de bus. Hij was er een van "lange marsen lopen"echter dat kwam hem duur te staan waardoor hij genoodzaakt was om het ook rustiger aan te

doen. Het was wel gezellig. Wederom met ijs de plekken afkoelen.
Vandaag toch nog 35 km gemaakt. Misschien wel teveel van het goede.Morgen een uurtje minder.

114: Van Hornillos del Camino naar Itero de la Vega

de ochtendstond

San Antón

Castojeriz

Surealistisch was het. Al voor half 7 was ik weg. De eerste bult op en bijna bovenaan viel het oranje licht van de opkomende zon in het landschap. Waanzinnig mooi! Eindeloze wegen volgden. Kilometers alleen met af en toe een klein gehucht waar je een verfrissing en/of versnapering kon nemen.
Weer een les geleerd vandaag: lopen en lezen gast niet samen!.
Ik stapte naast het asfalt en ging door mijn enkel. Ik ging toch onderuit. Mijn eerste gedachte was "einde Camino". Na een angstig moment voorzichtig opgestaan. Ik kon gelukkig doorlopen. Ik heb mijn schoen niet meer uitgedaan. Nu ben ik op bestemming en er komt een eitje op de enkel.
Maar zien wat het morgen wordt.

Itero

113: Van Villafría naar Hornillos del Camino

Burgos

Burgos

Burgos

Redelijk uitgerust het hotelletje verlaten. 10 km door industrie en voorsteden gelopen om bij de kathedraal te belanden. Prachtig gebouw maar helaas gesloten. Kon wel even een kapel in. De weg vervolgend door de stad kom je eindelijk in een ander landschap. Droog en meer dor dan ervoor. Het begin van de Meseta meldt zich. Het wordt warmer en de zon schijnt volop. In Rabé wat tapas eten om er zometeen tegenaan te gaan. Zal zwaar worden.
Morgen maar heel vroeg weg.
'Complet' 2x en toen was er toch plek.
Na 32 km genoeg geweest. Tijd voor rust.
Een week van ruim 240 km. Om te proberen voor de drukte te komen, en wat blijkt, de maand mei is, evenals september, de meest favorite maand om te lopen. Ik bekijk het nu van dag tot dag. Vind ik onderkomen, ga ik erin en anders kan ik altijd door, over de 30 km.

de Meseta op

112: Van Villambistia naar Villafría

Tranen over de wangen van de koude snijdende wind. De albergue was goed. Slapen ging ook wel. Vandaag aardig wat klimwerk, en ook dalen, vanzelfsprekend. Veel door de bossen, heerlijk wandelweer. Ook veel alleen gelopen. Gisteravond nog een tijdje zitten bomen met een Zweed.
Nu zit ik in een voorstad van Burgos. In een hotel. Lekker alleen. Uitrusten! Slapen!
Morgen door Burgos hee

St Juan de Ortega

Burgos

n, kathedraal bezoeken en de meseta op.

111: Van Santo Domingo de Calzada naar Villambistia

Jacobus

Wat een slechte nacht. Weer zo'n aso onder je die een hok vol mensen wakker weet te houden. Ik ken mensen die lopen (liggen) klagen als ik snurk, maar vergeleken bij dit niveau zouden ze me wat graag naast zich hebben liggen.
Verplicht zeer vroeg je bed uit.
Het was nog donker toen ik al op weg ging.



Het bleek dat er heel veel albergues vol zaten. Het verhaal was dat de volgende stad ook al afgeladen was. Iedereen gaat reserveren. Veel van hen vallen onder de noemer turigrino's i.p.v. pelegrino's. Ze laten hun rugzak ook opsturen naar het volgende adres.

het landschap

Deze kudde loopt mij eigenlijk in de weg. Zoveel volk al zo vroeg op de Camino verbaast mij ten zeerste en maakt het beeld wat ik ervan had totaal anders.


Weinig contacten met mensen van gelijke aard, hoop herrie en dan ook nog eens moeten racen, zowat, om een plek in een albergue te krijgen.
Het valt mij tegen.
Het enige voordeel wat ik heb is dat ik veel beter ingelopen ben dan die kudde.
Door lange marsen te maken raken ze steeds verder achter. Wellicht kom ik op die wijze in een soort van vacuum terecht om echt te kunnen genieten van de Camino.
Ik blijf in de 30-ers lopen en heb er totaal geen moeite mee.
Op advies van Esmee neem ik vloeibare paracetamol maar wel vanaf 12 uur. Daar wordt je vrolijk van en vergeet je snel de iritaties van de tijd ervoor.

nabij Beldorado

De route vandaag was veel langs de autobaan. Veel vrachtverkeer en dus ook herrie. Geen leuke route.
Onderdak gevonden in een beginnende albergue. Rommelig maar wel gemoedelijk. Eens zien wat de rest van de dag ons brengt.

110: Van Navarrete naar Santa Domingo de Calzada

nog wat te gaan

Pinchos waren het, geen tapas, al is het hetzelfde. Heerlijk met een gekoelde rioja erbij. Dat was mijn avondeten.
De kerk van Navarrete is werkelijk spectaculair. Je kijkt je ogen uit.
Vanochtend pas om 7 uur weg. De route was wat hobbelig. Veel asfalt vandaag en hele stukken langs de weg. Niet zo aantrekkelijk terwijl in de verte de meest mooie lanschappen opdoemden uit de ochtendnevel. Niet veel spannende dingen vandaag. Veel alleen gelopen. Uiteindelijk op de plek aangekomen, na 40 km! In een pelgrimsopvang zo groot. Ik lig op een kamer met 20 mensen. Veel Italianen. Eens zien wat het wordt met snurken.
Morgen maak ik een kort dagj

in de verte Sta Domingo

e.

109: Van Torres del Rio naar Navarrete

Logroño

Goed geslapen, uitgerust, alleen nog last van mijn knie, lekker vroeg op pad gegaan. Na een tijdje kwam ik een Deen tegen die meeging tot Logroño. We hadden al wat kilometers samen afgelegd en in de albergue gegeten. Aardige man. Hij blijft achter om wijnen te proeven, ik ga door. Het landschap was vanochtend nog prachtig, maar naarmate je de stad naderde werd dat minder. Drukker, groezeliger, meer herrie. Afijn, nu een lunch en daarna rustig verder. Het wordt warmer, veel asfalt en gravel. In een kleine albergue was plek. Vanavond eten, daarna vroeg erin.
Morgen weer een lange dag.

de route

Navarrete

108: Van Estella naar Torres del Rio

Op een, met spanjolen gevuld terras een menu del dia genuttigd. Het is de dag van de arbeid, maar hier wordt alleen gekaart en een cenar gebruikt. Gerookt en gedronken wordt hier ook. Volop!
Interessant om het eens van zo dichtbij mee te maken. Als enige Hollander tussen de mensen.
La cena was overigens prima, ook de gekoelde rode wijn. Uit Navarra. Prima wijn.

Puente la Reina

Slapen ging echt niet. Op zaal met 50 man en dan één Viking die wel zo verschrikkelijk lag te snurken, apneu. Dit soort gasten moeten ze niet toelaten in dit soort slaapgelegenheden. Een Duitser ging helemaal uit zijn dak tegen die Zweed, Noor of Deen. Kon ook nog wel een

s een Fin zijn geweest. Enfin dat maakt niet uit, hij fikste het wel om een hele zaal wakker te houden!
Erg vroeg op pad. Het was nog donker. De weg ging door een, werkelijk, adembenemend landschap. Kilometers alleen. Wat knap je daar van op. Halverwege kreeg ik flink last van misschien wel een peesontsteking in mijn rechtervoet. Lopen werd al snel strompelen. In Acros heb ik ibuprofen gekocht en diclofenac creme.
Bakkie koffie on the rocks en weer verder. Nog 8 km te gaan. Uiteindelijk beland in een goeie albergue.
Nu maar hopen dat die apneu-viking verdwaald.

107: Van Zaraquiegui naar Estella

monument

De berg over, langs het monument. Blauwe lucht, weinig wind. Een schril contrast met gisteren.
Na een rustige middag en een zeer onrustige nacht, omringd door snurkende Duitsers, niet uitgerust op pad.
Wel een heel stuk alleen maar lopen genieten. Prachtige omgeving, de vroege zon, vogels die je welkom heten, het ritme van je voeten. Heerlijk. Onderweg wat pauzes gehouden om wat te eten en te drinken. Na 35 km aangekomen in een grote pelgrimsopvang. Na mij zijn er nog maar 13 die een plek kunnen krijgen, daarna is het vol.
Hoofd zit goed, bene

Bijschrift toevoegen

n ook. Morgen verder.

106: Van Larrasoaña naar Zariquiegie

aanloop Pamplona

Om half 5 begon de eerste pelgrim al met opstaan. Waardeloos! Veel makke schapen in één hok, die volgden, oftewel slapen is er niet meer bij. Gisteravond was een hele gezellige avond, met een prima diner en goed gezelschap. Deze keer vroeg gegeten zodat je ook vroeg naar bed kon. Het was koud! Door al dat gedonder in de vroege ochtend moest ik ook vroeg op pad. Half 7 was ik al op weg. Geen ontbijt en ontzettend last van mijn knie. Al dat afdalen vroeg zijn tol. Vlak voor Pamplona belde ik Engel op om haar te vertellen dat ik ging kappen met de tocht. Na een opbeurend telefoontje toch maar verder. Een diclotje erin en twee paracetamol, op aanraden van Engel, en door.

de citadel

In Pamplona een 'café con hielo' genomen en een bocadillo. Toen verder gegaan. Afijn na 30 km een albergue gevonden en in de rust gegaan.
Wat een telefoontje al niet kan doen.
Moreel is weer hoog en de zin om door te gaan ook.
Dank je Engel!

in de kathedraal Pamplona

105: Van Roncesvalles naar Larrasoaña

op weg naar Larrasoaña

Om 6 uur werd het licht aangedaan. Bijna 400 pelgrims werden op die mannier te kennen gegeven om aan de dag te beginnen.
Pelgrimsmaaltijd gisteravond, overigens, met een heerlijke forel op het menu, was in het naastgelegen restaurant. Daar was ook het ontbijt vanochtend. En daar gingen ze dan, een kudde pelgrims, enigszins hersteld van de loodzware dag van gisteren, richting Pamplona.
Onderweg genoeg gelegenheid om wat te nuttigen. Bij een zo'n gelegenheid zat ik aan een tafel met een Koreaanse vrouw van middelbare leeftijd. Zij vroeg me waar ik vandaan kwam en vertelde dat zij uit Seoel kwam. Verder kwam haar engels niet. Ik zei tegen haar dat mijn vader in de Koreaanse oorlog had gevochten. Dat moest even indringen. Plots stond ze op en met buiging zei ze "thank u very much to your father". Dat maakte zoveel indruk. Ik was er behoorlijk door geraakt.
Nu ben ik in een albergue. Ga zo het dagelijkse ritueel afwerken.

104: Van Saint-Jean PP naar Roncesvalles

van start

Een beetje murw aangekomen in SJP. Maaltijd in de gîte, viel tegen, maar het was er wel gezellig.
Met velen op één kamer. Geeft wat rumoer.
Ontbijt stelde ook niks voor en voor de koffie moest je betalen!
Vertrokken in de mist. 

boven  de mist

ergens boven op de berg

in mei!!!

Alleen maar berg op. 20 km lang. Boven werd het zeer koud door de wind die over de besneeuwde hellingen joeg.
Flink de pas erin houden want dan bleef je een beetje warm.
Wat een volk op de route zeg. Meer dan honderd pelgrims zeker.
Regelmatig rust, wat eten, wat drinken en door.
Gevolgd door een afdaling van 5 km lengte. Dat ging in de benen zitten. Schenen branden wat.
Aangekomen bij het klooster, in de rij voor een slaapplaats. Gelukt.
Leuke gesprekken gehad vandaag met een Ier en een Australier.
Na het diner er meteen in om hopelijk uitgerust aan dag 2 van de Camino Frances te beginnen.

het klooster

Van Maubourguet naar Saint-Jean-Pied-de-Port

Rustdag!
Vandaag begonnen aan een nieuw hoofdstuk. Eerst naar Lourdes, met de bus, vervolgens naar Bayonne met de trein om daar de bus te pakken naar SJP.

Lourdes

Eens zien of daar plek is om te overnachten.
Gisteravond bij een oudere dame onderdak gehad, evenals een maaltijd. Ook deze vrouw was erg begaan met pelgrims. Een lief mens.
Een vreemde dag.

de grot

Saint-Jean-Pied-de-Port

 Een vreemd gevoel bekroop je bij de grot en al die mensen. Ik denk dat 'nederig' het juiste woord hiervoor is. Aanstonds weer verder reizen.
In Bayonne neem ik afscheid van Pedro. Hij was een fijne compaan om mee te wandelen. Veel van geleerd.
Eindelijk in de bus naar SJPP. Volkomen afgeladen. Alle plaatsen bezet met mensen uit de hele wereld. Dit alleen is al een belevenis.
Gelukkig heb ik een adres voor vannacht. Na 4 keer "complet" te hebben gekregen. Zal morgen wel druk zijn de berg op naar Roncevalles.

103: Van Monluzon naar Maubourguet

Koud, veel wind en regen, zo begonnen we aan de dag.
Na een uitstekend diner, maar wel erg koud in huis, ging ik pas om 21h30 naar bed.
Deze keer niet opdubbelen maar een kamer alleen.
Uitstekend geslapen.
Goed ontbijt en vervolgens de regenkleding aan.
Afwisselend parcours vandaag.
Al weken is het heet en droog, dan loop je op asfalt en als het gaat regenen krijg je graspaden voor je kiezen.

Of de duivel ermee speelt.
Volgens het boek maar 24 km te gaan, echter realtime zijn het er 30 geworden.
Leuke gîte gevonden.
Informatie gehaald voor morgen.
Morgen een soort van rustdag. Vroeg op pad naar Lourdes, om daarna door te reizen naar Saint-Jean-Pied-de-Port om over te stappen op de Camino Frances.
Vanavond nog samen met Pedro, morgen gaat hij vanuit Bayonne zijn eigen route volgen evenals ik dat ga doen vanuit St. JPdP.
Zal wel even wennen worden, zonder die reismakker.
Ik ben in ieder geval aardig voorbereid.

102: Van L'Isle-de-Noé naar Monlezun

nog zoveel te gaan

Pedro in poncho

Fantastisch verblijf gehad. Haar hele ziel en zaligheid legt ze in het welzijn van de pelgrim. Edna, een voormalig Pub eigenaar uit Engeland. Van de ene op de andere dag de boel verkocht en in dit dorp neergestreken. Daarvoor was ze nooit in Frankrijk geweest.
Bewolkt en niet zo koud. Zo begon onze dag. Het had wat geregend en alles rook fris. De dag zal af en toe meer regen geven, weer eens wat anders dan de brandende zon. Even neergestreken in Montesquiou voor een bak koffie, met ijs, uiteraard. (Beter voor je maag).
Na een mooie tippel door bossen en velden, weer op bestemming. Koud biertje en een stuk taart.
Voorbereiden op morgen.

St Christaud

101: Van Auch naar L'Isle-de-Noé

Auch

Typisch Auch

Een goede gîte, nee, een hele goede gîte was het. Gelegen, direct aan de route, vlak voor Auch. Heel hartelijk en hulpvaardig. Je voelde je er direct thuis.
Vanochtend al vroeg op. 10 over half acht gingen we op weg. Wederom heel fris, maar al snel deed de zon wat hij moest doen. Auch, een hele mooie stad, zeer de moeite waard om er eens een dag te vertoeven. Een aanrader. De weg ging door de velden en de hellingen leken wel langer te worden. Weer voldoende getranspireerd vandaag.
Op naar ons nieuwe adres. Ook daar hebben we half pension, net als gisteren.
Vandaag was net als gisteren, erg warm.
Tijd voor een versnapering.

Onze gîte