Een taxi voor Engelien om haar naar de volgende herberg te brengen, met een tussenstop bij El Cruz de Ferro. Om haar in gelegenheid te stellen om haar sores te vergeten. Ik ben veel eerder, het was nog donker, te voet op pad gegaan om de berg te beslechten. Samen met Ben, een oud politieman uit den Haag. We liepen lekker en bij het kruis hebben we beiden ons moment genomen om onze herinneringen, onze zorgen, daar neer te leggen. Dat gaat niet in je kouwe kleren zitten. Niet het kruis maar de beleving, de weg ernaar toe, de camino maakt dit zo speciaal. We hebben genoten van de dag, met volle teugen! Ondangs de afwezigheid van Engel. Om een uur of 2 waren we weer bijeen, in een prima albergue, aanbevolen door de dame die Engel de vorige dag had geholpen. Het was een hele inspanning geweest om tot hier te komen. Tot 1500 mtr geklomen en weer terug naar 1000. Over steile, beroerde paden en dat bij een oplopende temperatuur naar 29°. Maar zoals altijd liggen de koude versnaperingen al klaar om genuttigd te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten