48: Van Savières naar Troyes

Kathedraal in Troyes

Na aankomst gisteren was het goed. We kregen een biertje, de kamer ok en het eten was ook goed. 's avonds nog wat gekaart met z'n drieen alvorens lekker te gaan slapen. Na het douchen was mijn blarenpleister op de rechterhiel eraf. Er zat een behoorlijke blaar op. Het vel kwam eraf en ik had een aardige blessure. Rauw vlees. Afwachten dan maar. De volgende ochtend goed ontbeten en de boel goed afgeplakt. Na zo'n 10 km was het niet meer te harden. Ik heb de beslissing genomen om zo niet langer door te gaan. We zijn tot de kathedraal gekomen. Stempel gehaald en daarna mijn twee medepelgrims getrakteerd op een lunch. Het afscheid van Freddy en Laura viel me zwaar. Het voelde als falen, maar uiteindelijk is het een overwinning, om deze beslissing te nemen, in ieder geval een verstandige beslissing. In de korte tijd dat we samen onderweg zijn geweest zijn dat niet zomaar medepelgrims gebleken, maar waardevolle vrienden. Wat een zegen om dit mee te hebben mogen maken. Voor nu is het einde voor mij. Geen definitief einde maar een uitstel meer. Volgende keer verder vanaf Troyes. Ik hoop dan samen met mijn maatje Engelien.

Bijna bij het eindpunt vandaag

Invallend zonlicht in een zijbeuk

Afscheidsbiertje van twee maatjes

Wordt vervolg.

47: Van Anglure naar Savières

Na een heftig onweer gisteravond, was het deze ochtend sereen. Geen wind, wat mistbanken en een zon die stond te dringen om ons de hele dag te voorzien van zijn weldadige warmte. Na ons vertrek kwamen we al snel bij het oude kanaal genaamd "Haute Seine". Dat nu buiten gebruik is, maar gerenoveerd wordt voor toeristische doeleinden. We liepen vrijwel de hele dag waterpas. Kilometers vreten. Er leek geen eind aan te komen. Gelukkig deed dat het wel en belandd

en we weer bij een Frans vrouwtje. De vrouw des huizes heeft meteen het e.e.a. voor ons geregeld v.w.b. onderdak voor de eerstkomende twee dagen. Zo lekker een douche, daarna aan tafel en dan zien we wel weer. Morgen staat Troyes op de nominatie. Genieten van die mooi stad. We worden pas om 5 uur opgehaald voor de kathedraal.

Het begin van het kanaal

nog twee kilometer tot ons adres

46: Van Sézanne naar Anglure

Ik heb voor t eerst in mijn leven lekker gegeten in een kebab tent. Het was er netjes, goede bediening en beste kwaliteit eten. Lekker rood wijntje erbij. Helemaal top. Veel door de champagne gelopen. Niet al te geaccidenteerd. 29 km afgelegd. Vandaag gingen we verder door voornamelijk agrarisch gebied. Het grootste deel liepen we langs een oude spoorweg. Voordeel, redelijk vlak, nadeel, saai. In tegenstelling tot de weersberichten van gisteravond, die gerede kans op regen gaven, was het prachtig zonnig weer. Daarom hebben we het er ook van genomen om heerlijke rustpauzes in te lassen en van de zon. Genieten. Even na vieren belandden we op ons adres voor de nacht. Een lief oud echtpaar die er alles aan doen om het een pelgrim naar zijn zin te maken. De was, eten, biertje, goed bed. Kortom wat een welkom. Dit kwam als uit de hemel vallen.

We naderen Anglure

45: Van Montmort-Lucy naar Sézanne

2de Paasdag. Alles dicht! Dit betekende op een ontbijtje en wat 'left-overs' lopen. De restjes van het ontbijt, mochten we niet meenemen van onze gastvrouwe, want de winkels waren dicht en ze kregen nog meer gasten....Tja, need I say more! Doel was de abdij van Reclus. Daar te overnachten en dan door naar Sézanne. Echter door het afwezig zijn van eetgelegenheden, bakkertjes, ontbijt etc. besloten we om door te gaan omdat in Sézanne wel gelegenheid was om te eten en te drinken. Weer een ruk van 29 km. Nu was dit weer eens tijd om wat op het blog te plaatsen. Eerst soppen, de was, eten en een lekker koud biertje. Morgen kunnen we weer volop foerageren.

 

Baye

Soizy

44: Van Epernay naar Montmort-Lucy

1ste Paasdag, 20 april. Door de bossen naar Montmort. De grote vlakten achter ons gelaten, nu eerst wijnvelden, zover het oog reikt en daarna bos. De Champagne dient zich aan. Meer afwisseling en uiteindelijk nog een overnachtingsplek net buiten het dorp. Nu mag je een gegeven paard niet in zijn bek kijken, zeggen ze, maar ik had geen ontspannen gevoel bij deze mensen. Ze waren wel vriendelijk, maar ze keken je zowat de deur uit. Binnen een half uur hadden we gegeten en was de tafel weer afgeruimd. Niks te drinken dus vroeg naar bed.

Het château in Montmort

43: Van Reims naar Epernay

Zaterdag 19 april. De Pasen komt eraan. Ook in Frankrijk. Vandaag was het plan om door de champagne naar Germaine te lopen en aldaar te overnachten. Door de komende Paasdagen was dat niet mogelijk. Nabij de school in het dorp hadden we aangebeld en de dame des huizes was ons zeer behulpzaam. Na menig telefoontje konden we naar een adres in Epernay. Een parochiehuis bij de kerk St. Remi. Daar kwamen we uiteindelijk na bijna 38 km aan. Wat een dag! De pastoor ontving ons hartelijk maar had weinig tijd voor ons, daar hij de avondmis moest leiden. er was een bed voor iedereen, er was taart, en alles wat er in de keuken stond mochten we gebruiken. Hij had wel gevraagd of we nog naar de avondmis kwamen. Echter we hadden behoorlijke trek en moesten nog eten. Dus dat ging voor en toen rap naar bed.  Na 23:00 uur was er nog gezang vanuit de naastgelegen kerk te horen. Eigenlijk wel goed dat we het deze keer hebben overgeslagen. De Heer begrijpt wel waarom. Wel weer een bijzondere dag al met al.

Net buiten Reims.....nog 2400km slechts!

De champagnedruiven

42: Van Bazancourt naar Reims

Reims

Na een onrustige nacht op route naar Reims. Over een oude Romeinse heer-baan. Wederom over de campagne alleen niet meer zo golvend. Het schoot wel lekker op. Al gauw hadden we kathedraal in zicht. Ons eindpunt eigenlijk. Om 2 uur werd er speciaal voor de pelgrims een tafel in orde gemaakt waar we onze stempel kregen, waar tevens onderdak werd geregeld en waar ik een nieuw credential (paspoort) heb kunnen kopen. Even een was draaien en dan zo de stad in om te eten. Dit is weer een mijlpaal gehaald. Morgen naar Germaine. Met een lichtere tas. Ik heb mijn complete tentje op de post naar huis gedaan. Scheelt weer zo'n 3 kilo.

Altaar

41: Van Château-Porcien naar Bazancourt

Eenzame pelgrim

Nadat Jos, onze gastheer voor twee dagen, ons had weggebracht naar Château-Porcien, stond ons een aardige wandeling te wachten over eindeloze vlakten.
 Zo ver als je kon zien, velden en nog eens velden. Lange wegen en verder stilte. Zon en verder de voortekenen aan de hemel van een komende weersverandering. Wel saai maar je schoot wel op. Vlak voor Bazancourt kreeg ik behoorlijke last van m'n knie, die ik een tijd terug blesseerde met tennissen. Mijn medepelgrims komen ook naar hetzelfde adres. Zo blijven we eigenlijk steeds weer elkaar terugzien. Gezellig. Het onderkomen van vandaag was een ruimte van de gemeente, tegen de feestzaal aan. Voorzien van douche en wat bedden. Plek voor 3 eigenlijk maar met eigen matje kan je er wel honderd kwijt. Morgen naar Reims

St. Loupe aux Champagne

40: Van Wasigny naar Château-Porcien

Gisteravond een onwijs gezellige avond gehad in ons onderkomen. Gastheer Jos deed er alles aan om ons thuis te laten voelen. Dat is ruimschoots gelukt. De was werd gedaan, een voortreffelijk biologisch diner, goede gesprekken die ergens over gingen, kortom we voelden ons compleet op ons gemak. Het werd wel laat! Vandaag liepen we bij Jos vandaan, in Grandchamp, naar onze bestemming. Van Grandchamp, via Wasigny naar Château-Porcien. Een prachtige dag met volop zon, de campagne op. Eindeloze vergezichten over net omgeploegde velden, net opkomend graan en vetzaat. Een kleurenpallet om van te genieten. Voordat we er erg in hadden waren de 22 km afgelegd. Een paar biertjes gekocht in de lokale "shoppi" en wachten op Jos, die ons op kwam halen om nog een nacht door te brengen in Grandchamp. Behalve Laura, zij ging verder. Morgen gaan we richting Bazancourt, vanuit Château-Porcien, alwaar Jos ons weer zou afzetten. Maar naar het schijnt, zitten de accommodaties al vol. Dat wordt improviseren.

Campagne

Laura, Thijs en Freddy

39: Van Aubigny-les-Pothées naar Wasigny

De dag begon fantastisch. Blauwe hemel, zon, geen wind en een nevelsluier net onder de heuveltoppen. Kon niet beter. Na een
ontbijt met de andere pelgrims vroeg op pad. De dames van gisteren waren er inderdaad beland, evenals Freddy, de Belg uit Brecht, verder nog een Nederlander, Thijs uit Nederweert en een Belgische, Laura uit St. Job. Hen zou ik frequenter tegenkomen en mee optrekken. Onderweg werd het duidelijk waarom men spreekt over "als God in Frankrijk"... Je wordt er blij van. De wandeling ging voorspoedig. Ons onderkomen, we gingen me z'n vieren naar hetzelfde adres, was een stukje van de route. We werden opgehaald en morgen weer op dezelfde plek afgezet. Tot nu toe een hele aparte ervaring die ons overkomt. We genieten met volle teugen. Teveel om allemaal op het blog te zetten.

Chilly

Plaatje....... niet?

L'Echelle binnenlopend

38: Van Rocroi naar Aubigny-les-Pothées

Toen ik vanochtend buiten kwam was het onaangenaam koud. Wind gierde over het plein en donkere wolken scheerden langs de lucht. Eerst nog wat boodschapjes halen voor onderweg en de "Via Campaniensis" is begonnen. Een heel ander landschap dan de afgelopen dagen. Wijdse blikken, glooiende velden, net Limburg maar dan veel grootser. Een genot om hier te kunnen lopen. Blik op oneindig en verstand op nul, zeiden we vroeger in dienst. Na elke heuveltop weer een nieuwe verrassing. Over onderdak maakte ik me geen zorgen. Dat had ik gisteren al geregeld. Net na drie uur bereikte ik het adres. Wat een beste plek was dat zeg. Bij Hr. en Mevr. Lagard, Rue St-Remi (grande Rue) dit is nog even verder de berg op voor bij de kerk. Onderweg nog twee Belgische pelgrima's tegengekomen. Waarschijnlijk zijn die ook vanavond hier evenals de mensen van de vorige keer. We zullen zien wat dit oplevert aan ervaringen.

Net onder het spoor door hier omhoog naar herberg

37:Van Haybes naar Rocroi

Na het debacle van gisteren maar weer op tijd weg. Wederom door Fumay, de Maas achterlatend omhoog de bulten in. Een pittige klim bracht me op een weg, een paradijs voor snelle motorrijders. De weg, die ik zowat in een streep kon volgen naar Rocroi, ging langs een toeristische route, een verdedigingslinie uit voorbije oorlogen.  Af en toe wat spatjes gehad. Niet koud. Een lekker mentosje en daar ging m'n tand. Stuk eraf! Gelukkig geen pijn dus dit laat ik later thuis wel fiksen. Voortaan niet meer aanschaffen die bende. Het is Zondag dus lekker stil langs de weg. Het viel me reuze mee. In Rocroi aangekomen, eerst maar een slaapplaats regelen. Straks maar door het stadje heen. Misschien kom ik nog meer pelgrims tegen.

Fumay

Monumentje uit de oorlog

Doorgang fort Rocroi

36: Van Givet naar Haybes

Goed uitgerust weer op pad. Na een kamer in een hotel te hebben betrokken ben ik even het stadje in geweest om wat te eten. Daar kwamen twee , na later bleek Nederlandse pelgrims binnen. Zij zaten in hetzelfde hotel. We hebben wat woorden gewisseld. Een ontbijtje, de pelgrims die ik gisteravond ontmoette in een restaurant, heb ik niet meer gezien. Vandaag niet de bulten in maar de oevers van de Maas volgend. Net buiten Givet zag ik een wandelaar. Enige tijd later kwam ik hem tegen. Hij was even de weg kwijt. Het was een Belgische pelgrim uit Brecht. We liepen samen een tijdje op. Bij een splitsing gingen we elk ons eigen weg. We treffen elkaar vast nog wel een keer.Ik ging over de oostelijke oever en hij nam de ander kant. Na het dorp Ham-sur-Meuse kwam ik voor een groot hek te staan. Terugkeren was geen optie dus onder het hek door. Uiteindelijk eindigde dat op een vuilstort, maar via een steile gruis bedekte helling kon ik toch weer op het fietspad langs de Maas komen.  Voor mij werd het een slechte dag. Eenmaal in Fumay aangekomen, nergens plek! Dus verplicht weer terug naar Haybes. Daar waren 3 van de 4 overnachtingsplekken vol. Er is dit weekend een wielerspektakel aan de gang en dat zegt genoeg. Afijn zo'n 7 km extra gelopen om slaapplaats te vinden. Dat is gelukt maar die 29,4 km voor vandaag hakt er wel in.

Givet

Ham-sur-Meuse

Haybes

35: Vervolg van de reis; van Dinant naar Givet

11 april 2014; Precies op tijd op het station inSchagen, voor de treinreis richting Dinant. Daar pik ik mijn route weer op. Alléén dit keer omdat Engelien niet in de gelegenheid was vanwege haar werk. Dat wordt wennen.  Alle treinen exact op tijd. Wat een genot. In de buurt van Dinant komen er bekende plekken voorbij. Ik begin al aardig in de stemming te raken. De route naar Givet heb ik zelf uitgezocht en op de gps gezet. Net buiten Anseremme loop ik al verkeerd. Mijn fout. Omdraaien en weer terug, naar het juiste pad. Het werd een zware dag. Veel lange klimpartijen en verraderlijke afdalingen in het bos . Uiteindelijk bereikt ik rond 16.16 uur de Franse grens. Midden in een bos. De eerste hongerklap diende zich aan en toen werd het echt afzien. Kwart over zes had ik eindelijk een hotelletje in het centrum van Givet. Snel een kamer, een biertje en de was doen. Straks wat eten en dan vroeg inleggen. Morgen weer een lange dag.

Terugkijkend naar de vorige reis

enroute

Ansereme