Na een week thuis

De reis terug ging wonderbaarlijk snel.
Zo loop je nog op de Camino, 12 uur later sta je op Schiphol.
De eerste dagen alleen maar rust, masseren en nog meer rust.
Langs de dokter geweest.
Resultaat was: linker enkel de enkelbanden kapot, ingescheurd.
Het rechter scheenbeen een "shin splint" oftewel een ontsteking van het beenvlies.
Beiden vragen om rust.
Voorlopig geen Camino meer. Eerst genezen.
Ik was ook maar net op tijd gestopt. Het had veel erger kunnen uitpakken met die ontsteking.
Ik rond af met te zeggen dat het wederom een supermooie tocht is geweest. Heilzaam voor de geest. En spijt om te moeten afbreken is er totaal niet. Ik kijk met plezier terug op een prachtige reis.
Had ik voor geen goud willen missen.
Tot de volgende keer
Math

117: Van Calzadilla de la Cueza naar Sahagún

Veel gekoeld, veel rust, pijnstillers, het heeft uiteindelijk niet mogen baten. De start was stroef en de eerste 10 km gingen ook wel. Gestopt voor een bak koffie met taart, pijnstiller erbij en door. Veel wind tegen en regen.
De auberge gisteren was rustig. Met 8 man in een zaal voor 30.
Ook het eten was prima. Een tijdje zitten kletsen met een Texaan.
Een paar km voor Sahagún ging het snel bergafwaarts. Scheen ging heftig steken en de snelheid werd bedroevend. Een slak met reumatiek ging sneller.
De knoop doorgehakt.
Op deze wijze kom ik niet in Santiago.
Dus: de trein naar Madrid om daar op het vliegtuig naar Amsterdam te stappen.
We stellen Santiago nog even uit.
Ik heb er geen slecht gevoel van en weet dat dit de juiste optie is.
Die val heeft mij letterlijk de das omgedaan.
Eens zien of de treinen hier wel op tijd rijden.
Met pelgrimsgroet
Math

116: Van Carrión de los Condes naar Calzadilla de la Cueza

Carrión

Wat ik vreesde is waarheid geworden. Scheen laat mij in de steek. Vandaag één lange rechte weg met niets. Na 17 km pas het eerstvolgende dorp. Daar ben ik in de albergue gestopt.
Probeer extra rust te krijgen om morgen de tocht te vervolgen.
Gisteravond nog een best onweer gehad. Vandaag toch drooggebleven. Het landschap gaf je de indruk in de NO polder te lopen. Ook de lucht vol wolken deed die indruk versterken.
Nu rustig voorbereiden.
Hoop op wat progressie.

vertrek uit Carrión

115: Van Itero de la Vega naar Carrión de los Condes

om je pijn te vergeten, dit beeld bij vertrek

Jacobus

Een rotdag om te beginnen. Slecht geslapen, wat koortsig. De start was belabberd. Met veel pijn en moeite kwam ik in een sukkeldraf aan op, jawel, de vlakte. De zonsopkomst was wederom waanzinnig mooi. Ik werd er vrolijk van. Ondanks de dikke enkel kwam ik in een aardig ritme. Na 8 km in een dorp aangekomen, niks open! Geen koffie, geen broodje, niks. Het schamele ontbijtje was snel verteerd en gelukkig had ik nog een banaan in de tas. Daarmee redde ik het tot het volgende stadje, waar ik wel aan mijn broodnodige maaltijd kwam. De enkel bezorgde me vooralsnog geen last, wel het scheenbeen van het andere been. Afijn in de middag met wat ijs gekoeld, toen ging het weer wat beter. Hierop besloot ik door te lopen naar het einddoel. In het klooster van Santa Clara. Hier kon ik alleen nog maar in het hostel terecht. Douche, toilet, handdoeken, opgemaakt bed. Goed voor mekaar. Zo even de was doen en voorbereiden op morgen. Even het stadje in naar een Farmacia, om wat middeltjes te halen om de pijn te onderdrukken. Ook wat gegeten, toevallig met de Duitser die ik al in Bayonne ontmoet had, bij de bus. Hij was er een van "lange marsen lopen"echter dat kwam hem duur te staan waardoor hij genoodzaakt was om het ook rustiger aan te

doen. Het was wel gezellig. Wederom met ijs de plekken afkoelen.
Vandaag toch nog 35 km gemaakt. Misschien wel teveel van het goede.Morgen een uurtje minder.

114: Van Hornillos del Camino naar Itero de la Vega

de ochtendstond

San Antón

Castojeriz

Surealistisch was het. Al voor half 7 was ik weg. De eerste bult op en bijna bovenaan viel het oranje licht van de opkomende zon in het landschap. Waanzinnig mooi! Eindeloze wegen volgden. Kilometers alleen met af en toe een klein gehucht waar je een verfrissing en/of versnapering kon nemen.
Weer een les geleerd vandaag: lopen en lezen gast niet samen!.
Ik stapte naast het asfalt en ging door mijn enkel. Ik ging toch onderuit. Mijn eerste gedachte was "einde Camino". Na een angstig moment voorzichtig opgestaan. Ik kon gelukkig doorlopen. Ik heb mijn schoen niet meer uitgedaan. Nu ben ik op bestemming en er komt een eitje op de enkel.
Maar zien wat het morgen wordt.

Itero

113: Van Villafría naar Hornillos del Camino

Burgos

Burgos

Burgos

Redelijk uitgerust het hotelletje verlaten. 10 km door industrie en voorsteden gelopen om bij de kathedraal te belanden. Prachtig gebouw maar helaas gesloten. Kon wel even een kapel in. De weg vervolgend door de stad kom je eindelijk in een ander landschap. Droog en meer dor dan ervoor. Het begin van de Meseta meldt zich. Het wordt warmer en de zon schijnt volop. In Rabé wat tapas eten om er zometeen tegenaan te gaan. Zal zwaar worden.
Morgen maar heel vroeg weg.
'Complet' 2x en toen was er toch plek.
Na 32 km genoeg geweest. Tijd voor rust.
Een week van ruim 240 km. Om te proberen voor de drukte te komen, en wat blijkt, de maand mei is, evenals september, de meest favorite maand om te lopen. Ik bekijk het nu van dag tot dag. Vind ik onderkomen, ga ik erin en anders kan ik altijd door, over de 30 km.

de Meseta op

112: Van Villambistia naar Villafría

Tranen over de wangen van de koude snijdende wind. De albergue was goed. Slapen ging ook wel. Vandaag aardig wat klimwerk, en ook dalen, vanzelfsprekend. Veel door de bossen, heerlijk wandelweer. Ook veel alleen gelopen. Gisteravond nog een tijdje zitten bomen met een Zweed.
Nu zit ik in een voorstad van Burgos. In een hotel. Lekker alleen. Uitrusten! Slapen!
Morgen door Burgos hee

St Juan de Ortega

Burgos

n, kathedraal bezoeken en de meseta op.

111: Van Santo Domingo de Calzada naar Villambistia

Jacobus

Wat een slechte nacht. Weer zo'n aso onder je die een hok vol mensen wakker weet te houden. Ik ken mensen die lopen (liggen) klagen als ik snurk, maar vergeleken bij dit niveau zouden ze me wat graag naast zich hebben liggen.
Verplicht zeer vroeg je bed uit.
Het was nog donker toen ik al op weg ging.



Het bleek dat er heel veel albergues vol zaten. Het verhaal was dat de volgende stad ook al afgeladen was. Iedereen gaat reserveren. Veel van hen vallen onder de noemer turigrino's i.p.v. pelegrino's. Ze laten hun rugzak ook opsturen naar het volgende adres.

het landschap

Deze kudde loopt mij eigenlijk in de weg. Zoveel volk al zo vroeg op de Camino verbaast mij ten zeerste en maakt het beeld wat ik ervan had totaal anders.


Weinig contacten met mensen van gelijke aard, hoop herrie en dan ook nog eens moeten racen, zowat, om een plek in een albergue te krijgen.
Het valt mij tegen.
Het enige voordeel wat ik heb is dat ik veel beter ingelopen ben dan die kudde.
Door lange marsen te maken raken ze steeds verder achter. Wellicht kom ik op die wijze in een soort van vacuum terecht om echt te kunnen genieten van de Camino.
Ik blijf in de 30-ers lopen en heb er totaal geen moeite mee.
Op advies van Esmee neem ik vloeibare paracetamol maar wel vanaf 12 uur. Daar wordt je vrolijk van en vergeet je snel de iritaties van de tijd ervoor.

nabij Beldorado

De route vandaag was veel langs de autobaan. Veel vrachtverkeer en dus ook herrie. Geen leuke route.
Onderdak gevonden in een beginnende albergue. Rommelig maar wel gemoedelijk. Eens zien wat de rest van de dag ons brengt.

110: Van Navarrete naar Santa Domingo de Calzada

nog wat te gaan

Pinchos waren het, geen tapas, al is het hetzelfde. Heerlijk met een gekoelde rioja erbij. Dat was mijn avondeten.
De kerk van Navarrete is werkelijk spectaculair. Je kijkt je ogen uit.
Vanochtend pas om 7 uur weg. De route was wat hobbelig. Veel asfalt vandaag en hele stukken langs de weg. Niet zo aantrekkelijk terwijl in de verte de meest mooie lanschappen opdoemden uit de ochtendnevel. Niet veel spannende dingen vandaag. Veel alleen gelopen. Uiteindelijk op de plek aangekomen, na 40 km! In een pelgrimsopvang zo groot. Ik lig op een kamer met 20 mensen. Veel Italianen. Eens zien wat het wordt met snurken.
Morgen maak ik een kort dagj

in de verte Sta Domingo

e.

109: Van Torres del Rio naar Navarrete

Logroño

Goed geslapen, uitgerust, alleen nog last van mijn knie, lekker vroeg op pad gegaan. Na een tijdje kwam ik een Deen tegen die meeging tot Logroño. We hadden al wat kilometers samen afgelegd en in de albergue gegeten. Aardige man. Hij blijft achter om wijnen te proeven, ik ga door. Het landschap was vanochtend nog prachtig, maar naarmate je de stad naderde werd dat minder. Drukker, groezeliger, meer herrie. Afijn, nu een lunch en daarna rustig verder. Het wordt warmer, veel asfalt en gravel. In een kleine albergue was plek. Vanavond eten, daarna vroeg erin.
Morgen weer een lange dag.

de route

Navarrete

108: Van Estella naar Torres del Rio

Op een, met spanjolen gevuld terras een menu del dia genuttigd. Het is de dag van de arbeid, maar hier wordt alleen gekaart en een cenar gebruikt. Gerookt en gedronken wordt hier ook. Volop!
Interessant om het eens van zo dichtbij mee te maken. Als enige Hollander tussen de mensen.
La cena was overigens prima, ook de gekoelde rode wijn. Uit Navarra. Prima wijn.

Puente la Reina

Slapen ging echt niet. Op zaal met 50 man en dan één Viking die wel zo verschrikkelijk lag te snurken, apneu. Dit soort gasten moeten ze niet toelaten in dit soort slaapgelegenheden. Een Duitser ging helemaal uit zijn dak tegen die Zweed, Noor of Deen. Kon ook nog wel een

s een Fin zijn geweest. Enfin dat maakt niet uit, hij fikste het wel om een hele zaal wakker te houden!
Erg vroeg op pad. Het was nog donker. De weg ging door een, werkelijk, adembenemend landschap. Kilometers alleen. Wat knap je daar van op. Halverwege kreeg ik flink last van misschien wel een peesontsteking in mijn rechtervoet. Lopen werd al snel strompelen. In Acros heb ik ibuprofen gekocht en diclofenac creme.
Bakkie koffie on the rocks en weer verder. Nog 8 km te gaan. Uiteindelijk beland in een goeie albergue.
Nu maar hopen dat die apneu-viking verdwaald.

107: Van Zaraquiegui naar Estella

monument

De berg over, langs het monument. Blauwe lucht, weinig wind. Een schril contrast met gisteren.
Na een rustige middag en een zeer onrustige nacht, omringd door snurkende Duitsers, niet uitgerust op pad.
Wel een heel stuk alleen maar lopen genieten. Prachtige omgeving, de vroege zon, vogels die je welkom heten, het ritme van je voeten. Heerlijk. Onderweg wat pauzes gehouden om wat te eten en te drinken. Na 35 km aangekomen in een grote pelgrimsopvang. Na mij zijn er nog maar 13 die een plek kunnen krijgen, daarna is het vol.
Hoofd zit goed, bene

Bijschrift toevoegen

n ook. Morgen verder.