34: Van Godinne naar Dinant

We namen de tijd om in te pakken. Nu we besloten hadden om Dinant het eindpunt van deze tocht te laten zijn, ging het anders dan anders. Mentaal was het gedaan. We wilden naar huis, omdat we dat als doel hadden gesteld. Doorlopen zou heel zwaar zijn geweest. De route zou ons weer door bossen en heuvels leiden, om de mooie plekjes aan ons te tonen, maar daar hadden we geen zin meer in. We volgden de Maas tot in Dinant, ook een heel relaxt stuk om te lopen. Even langs bij de Leffe abdij / brouwerij, die helaas gesloten was. We namen tot slot maar een hotelletje aan de Maas. Daar genoten we nog van een overheerlijk Leffe-biertje. De volgende dag namen we de trein terug naar huis. Het zat erop. Het is een hele mooie tocht geweest met onverwachte gebeurtenissen en hele fijne ervaringen. We hebben er nu 778 km opzitten. Volgend jaar gaan we verder. Startpunt is dan weer Dinant. Tot nu toe heb ik de hele route vastgelegd op GPS. Mocht er interesse voor zijn om GPX files van de route te hebben, hoor ik het wel. 

Abdij

Abdij

Wordt vervolgd!

Het Fort in Dinant

Ultreïa

33: Van Namen naar Godinne

Al snel lieten we de stad achter ons. De bergen weer in. Onderweg bij Yvoir klommen we nog om een steengroeve heen. Achter elke heuvel lag er weer een ander landschap. We genoten volop. Op een gegeven moment moesten we nog één tjot over om uiteindelijk in Godinne te komen. Helemaal bovenop bevond zich een restaurant met een spectaculair uitzicht. Daar hadden wij geen oog meer voor. We wilden weer naar beneden een plek voor de nacht hebben. We hadden gewoon de Maas kunnen volgen, dat zou minder inspannend zijn geweest maar de route deed ons dit uitzicht cadeau. We konden terecht op een kleine camping waar ze een paar trekkersplekjes hadden. Heel gemoedelijk. Na een uitstekend diner in een restaurant aan de rivier, zijn we vroeg gaan slapen. Morgen de laatste etappe richting Dinant. Onze beurs raakt behoorlijk leeg en Engelien moet spoedig weer aan het werk.

Daar moesten we naar toe

Yvoir, de steengroeve

32: Van Andenne naar Namen

Na het ontbijtje pakten we onze rugzakken weer op. Voordat we vertrokken vroeg ik de dame wat ze van ons kreeg voor haar gastvrijheid." Niets! ik ben geen hotel!" was haar antwoord. Daar stonden we dan stomverbaasd. Ze glimlachte en wees ons de weg terug naar de route. We bedankten haar en vertrokken. Een hoofd vol vraagtekens. Naderhand beseften we ons pas dat we niet eens wisten hoe ze heette. Wonderbaarlijk. Na een tocht door wisselende landschappen kwamen we aan in Namen. In het boekje hadden we een adres gevonden. Auberge de Jeunesse. Een prima adres om te overnachten en we konden deelnemen aan een bbq. Dat kwam goed uit, hoefden we niet helemaal terug naar het centrum van de stad om te eten. Die avond nog een tijd zitten praten met een Duitser, geen pelgrim, die een andere route liep. Hier sliepen we beter dan in de herberg in Valkenswaard.

31: Van Huy naar Andenne

De vos Reinard, onze gastheer liep zich het vuur uit de sloffen om ons een perfect ontbijt te bezorgen. Dat is gelukt. Het was grote klasse. Toch duurde het even voordat wij onze weg konden vervolgen. Hij had nog zoveel te vertellen. Wel gezellig. Buiten Huy gingen we de bossen in. Na enige tijd waren in geen velde of wegen meer coquilles te vinden die ons de weg aangaven. Op de GPS kon ik onze juiste positie bepalen en hebben de kortste weg gezocht het bos uit , naar de Maas toe. die hebben we toen maar gevolgd tot in Andenne. Vlak voor Andenne werden we gezegend met een kort maar zeer krachtig onweer. We schuilden achter een elektriciteitshuisje, onder hoogspanningskabels. In Andenne zijn we maar weer naar het Office du Tourisme gegaan om een adres te bekomen. We zouden om 5 uur voor de deur van het office opgepikt worden door een dame. We wisten niet wat ons overkwam. Om 5 uur stopte er inderdaad een klein autootje voor de deur met een gedistingeerde dame erin die al behoorlijk op leeftijd was. Die nam ons mee naar een villawijk even buiten de stad. We kregen in een redelijk gedateerde villa een kamer en een badkamer toegewezen. Ze sprak nagenoeg niet. Wij gingen onze gang en douchten ons, deden onze was en gingen naar de tuin. Daar kregen we een koele verfrissing en even later moesten we aan tafel aanschuiven voor het avondeten. Nog steeds weinig conversatie. Na het eten bracht de dame haar kleindochter naar de trein en liet ons een klein uurtje alleen achter in het grote huis. We voelden ons ongemakkelijk.Toen ze weer terug was probeerden we toch een gesprekje met haar aan te gaan, dat lukte slechts ten dele. Op een vraag van ons, waarom ze mensen onderdak biedt, zij de vrouw dat ze het wel eens meer deed, vreemden in huis halen, en dat ze dat graag deed. Ze had immers ruimte genoeg. Daarom had ze zich laten registreren bij het Office du Tourisme, voor als ze verlegen zaten om onderdak voor pelgrims. Na nog wat gelezen te hebben zijn we maar vroeg naar bed gegaan. 

30: Van Saint Séverin naar Huy

We hadden goed geslapen. We werden vroeg verwacht voor het ontbijt. In de keuken zaten we met z'n drieën heerlijk te genieten van al het lekkers dat mevr. de Jardin had bereid. Wat over was aan broodjes en croissants ging mee als lunchpakket voor onderweg. Wat een belevenis. Dat er zulke lieve mensen bestaan die dit geheel belangeloos doen voor vreemden. Werkelijk een schat van een mens. Het weer zat niet mee. Dreigende luchten en kleine buitjes vergezelden ons de rest van de dag. Uiteindelijk besloten we maar om de poncho's aan te houden. Telkens stoppen om die dingen aan of uit te trekken was geen optie. Onderweg nog eens een poging gedaan om een shelter te maken van de poncho maar dat was niet zo'n succes vanwege de wind. We kwamen aan in Huy en bezochten daar de kathedraal. Meteen gebruik gemaakt om de schatkamer te bezoeken. Zeer de moeite waard. We kregen er een stempel en begaven ons daarna naar de Office du Tourisme. Daar konden ze ons aan een overnachtingsadres helpen. We liepen een grauwe wijk binnen en zagen in een straat een schitterend patriciërshuis staan. Dat bleek dus ons adresje te zijn. De familie Renard heette ons hartelijk welkom in dat mooie huis. We kregen er een romantische kamer. De avond brachten we door op een overdekt terrasje aan de Maas. Plotseling begon het enorm te waaien en te regenen. De herbergier trok snel de deuren dicht. Net op tijd! Een kleine, doch heftige windhoos passeerde over de Maas en deed iedereen schrik aanjagen. Een minuut later was het weer stil. Verderop, bij de kermis was het reuzenrad uitgevallen. Hekken en borden lagen langs de weg, een zooitje dus. Na ons drankje zijn we naar het huis gegaan. Daar hadden ze niets gemerkt van die minitornado. Hemelsbreed 300 meter van de Maas.

poging droog te blijven

onze Beschermheilige

de Maas

29: Van Esneux naar St. Séverin

We hadden wat tijd om te vertrekken. De supermarkt in het dorp ging pas om 09:00 uur open. Daar wat lekkere dingen gekocht voor ontbijt en voor onderweg. We hadden een pittige etappe voor de boeg en in het boekje stonden geen overnachtingsadressen. We liepen veel door eindeloze graanvelden. We daalden een heuvel af en zagen in de verte St. Séverin liggen. Daar hadden ze een prachtig kerkje. De route liep daarlangs, ware het niet dat ik weer eens een verkeerde afslag nam  en we zo eigenlijk het dorpje rechts zouden laten liggen. Toch was er iets dat mij besloot om toch naar het kerkje te gaan. Engelien wilde doorlopen om in een volgend dorpje te gaan zoeken naar een onderkomen. Maar nee, ik wilde naar die kerk. Tot onze grote verbazing bleek daar dus een pelgrimsonderkomen te zijn. We konden dus slapen, een stempel vergaren en in de boerderij was er een mevrouw die voor ons zou koken. Dat stond aangegeven op een briefje aan de muur in het huis. We wilden ons melden maar de vrouw des huizes, Madame de Jardin, was er niet. We werden heel vriendelijk te woord gestaan door een andere inwoner van een appartementje bij de boerderij. Zij belde de Madame op om te zeggen dat er pelgrims waren gekomen. Mme de Jardin kwam daarop terug om voor ons te zorgen. Om 7 uur werden we allerhartelijkst ontvangen. Ze had inderdaad een heerlijke maaltijd voor ons gekookt en we hadden een heel prettig gesprek. Merendeels in het Frans. Gelukkig kunnen wij ons goed verstaanbaar maken en de rest met handen en voeten. Een heerlijke avond. Na nog een kleine rondleiding over de ferme, gingen we vroeg slapen. We waren de enige pelgrims, dus ruimte zat.

Het pelgrimshuis

de verrassing

expressie van het pelgrim zijn, beeldje in de kerk

28: Van Luik naar Esneux

Na een dag goed toeven in Luik zouden we weer doorgaan. We ontbeten gezamenlijk met de kinderen en gingen daarna ons weegs. De route liep langs de Jacobuskerk, die nu wel open was. Zo kregen we toch onze stempel, na een rondleiding door deze kerk. Van buitenaf geef je er geen cent voor maar van binnen wordt je overdonderd door de schoonheid. Het parcours werd wat hobbeliger en we moesten er hard aan trekken om Esneux te bereiken. Bij de brug was een restaurantje waar we wat dronken. Op navraag of er een camping was werd schamper gereageerd door de ober. Later bleek wel waarom. Na wat internetten kwamen we aan een telefoonnummer. Er was inderdaad een camping, langs het water. Wij weer verder. bleken we aan de verkeerde kant van de rivier te lopen. Terug maar weer, maar uiteindelijk kwamen we op de plaats van bestemming. Een zwaar gedateerde camping met een eigenaar die ook in de tijd was blijven stilstaan. Er was in ieder geval plek zat. Van de oorspronkelijk ruim 30 plaatsen waren er inclusief onze plek 3 bezet! Gelukkig waren de prijzen ook in de tijd blijven hangen. Achteraf hebben we goed om kunnen lachen.

Jacobuskerk

Korte pauze

zegt genoeg

Rustdag in Luik

Een dagje Luik. Engelien werd vandaag 50 jaar. Het toeval wilde dat het vandaag de feestdag was van Maria ten Hemelvaart. Wat hier uitgebreid gevierd werd. Daardoor waren alle winkels gesloten. De perfecte dag dus om met je echtgenote de stad in te gaan. We gingen naar de Jacobuskerk voor een stempel, maar die was helaas dicht. Dus wij maar verder de stad verkennen. Uiteindelijk maar terug naar het hotel voor een siësta. Wordt er op de deur geklopt. "Roomservice"! Engelien keek mij verbaasd aan en vroeg of ik dat geregeld had. Ze deed de deur open en daar stonden twee van onze drie kinderen met aanhang voor de deur. "Verrassing!!!". Het werden een onvergetelijke middag en avond. 

27: Van St. Geertruid naar Luik

Vandaag vroeg uit de veren. Dauw van de tent vegen en de prille ochtendzon mocht de rest doen drogen. Een paar sneetjes brood en daar gingen we weer. Richting Mesch. Om 10:06 uur passeerden we de grens. Al snel hadden we in de gaten dat de weg anders zou gaan worden dan we gewend waren in Nederland. Weinig onderhouden, hele stukken die moeilijk begaanbaar waren door de bossages, veel zwerfvuil langs het pad evenals hondenstront. Dit hadden we eigenlijk niet verwacht. Omstreeks lunchtijd arriveerden we in Visé. Daar hebben we lekker zitten eten in een prettig restaurantje en proostten we op het verloop van onze tocht tot dusverre. We gingen over op een nieuw routeboekje, de "Via Mosana". Ons doel vandaag was om een overnachting te zoeken in de wijk Jupile. Dat viel echter behoorlijk tegen. Wel passeerden we prachtige plekjes met een mooi zicht over de Maas en de stad Luik. Uiteindelijk zijn we maar doorgelopen naar de stad zelf en hebben ons daar een hotel genomen. Na ruim 30 km namen we het besluit om morgen maar een rustdag te nemen. Mede ingegeven door het feit dat Engelien dan Sara zou gaan zien. Na een heerlijke douche, nog even onze was doen en vervolgens de stad in om eens goed te gaan dineren.
 

Net over de grens

Belgisch vee in rustpose

Zicht op Luik

Onze droger

26: Van Sibbe naar St. Geertruid

We verlieten Sibbe maar het liep niet echt lekker. Het was kil en we waren nog niet echt wakker. Daardoor namen we een andere weg dan het boekje aangaf. Doordat we anders liepen, kwamen we wel langs een molen die in de rouwstand stond vanwege het overlijden van Prins Friso. Dat slechte nieuws deed ons wat. We waren stil onderweg en liepen ieder in zijn eigen gedachtes verzonken. Door het Swavelse bos. Nog even en dan zouden we Nederland achter ons laten. Eerst maar overnachten op camping de Bosrand. Wat hadden ze daar een heerlijk Limburgs Zuurvlees op de kaart staan zeg! een aanrader.

Ons onderkomen

Toegang tot mergelgrot in Savelse bos

25: Van Colmont naar Sibbe

Ondanks de lange dag gisteren, ging het verrassend goed met Engelien. We liepen wel lekker en genoten van de vele vergezichten. Op een gegeven moment stonden we op een tweesprong, midden in het veld. De keuze was of links, vrienden van de fiets, of rechts kamperen. Engel koos links en ik ging voor rechts. Na wat heen en weer geknetter bracht het telefoontje uitsluitsel. De vvdf was reeds bezet. Dus naar rechts, naar Sibbe. Wat later een hele goede keuze bleek te zijn. We belandden er op camping de Kleine Linde. Een heel gemoedelijke en gezellige camping. De moeite waard om te onthouden voor een andere keer. Gezellige mensen en heerlijk gezeten bij de kachel op het terras.We raakten er nog aan de praat met een man die aan het wandelen was, dwars door Limburg, met zijn hond. Hij moest zijn verhaal kwijt en wij wilden wel luisteren. Best wel ontroerend. Ik hoop dat hij zich beter voelde na die avond.

Richting Colmont

24: Van Windraak naar Colmont

Na een fantastische avond vol herinneringen ophalen en gezelligheid werden we door mijn neef Theo weer naar Windraak gebracht om onze weg weer op te pikken, met dien verstande dat we niet het boekje gingen volgen maar een omweg gingen maken langs familie en door de plekken waar mijn roots liggen. Oirsbeek, Vaesrade en Nuth. Mijn oude tante bezocht, die wist niet wat er gebeurde. Heel emotioneel maar geweldig om haar weer te zien. Wat foto's gemaakt in Vaesche en in Nuth waar mijn oma woonde en waar mijn voormalige ouderlijk huis staat. Om deze reden ben ik door Limburg gegaan en niet vanuit Vessem naar Postel. Zo had ik het bedoeld en het was goed. Al met al werd het een lange dag die we afsloten op een camping in Colmont nabij Ubachsberg

Vaesrade

St. Bavo in Nuth

Hier woonde ik vroeger

Oogsten op Zondag

23: Van Born naar Windraak

Vol goede moed weer aan de wandel. Vandaag zou ik aankomen bij mijn familie in Geleen. En Engelien zal spoedig arriveren, om mij te vergezellen op onze Camino. Al vroeg liep ik door Sittard heen. Weinig mensen op straat, Verlaten bijna. Ook hier droeg de leegstand van vele winkels niet bij aan een gezellig stadscentrum. Onderweg even gestopt voor een bakkie thee en later nog een bezoek aan de St. Michielskerk waar ik heb staan genieten van de schoonheid ervan. Verder maar weer, de bulten in. Onderweg naar Windraak liep ik door de velden die mij herinneringen brachten aan mijn jeugd. Dit waren de velden waar ik met mijn oom Drees ook doorheen liep. Ik was toen een broekie. Het voelde als thuiskomen. Mijn humeur was weer top. Onderweg nog een leuk berichtje gehad van Ruben, dat was ook goed. Ik kwam tegen het eind van de ochtend aan in Windraak en wachtte op mijn neef die mij daar kwam halen. Spoedig zat ik in Geleen en niet veel later was Engelien ook gearriveerd. Het was een blijds weerzien met de familie en we werden behoorlijk in de watten gelegd. Waarvoor mijn dank. Dit had ik absoluut niet willen missen.

22: Van Thorn naar Born

We begonnen rustig aan de dag. We hadden afscheid genomen en gingen op weg naar Ophoven. België in.  Daar kon Ruben de bus naar Weert nemen om huiswaarts te keren. Helaas draaide dat op niets uit. Ruim een uur wachten maar geen bus. Dus door naar Maaseik. Ruben had er geen moeite mee. Ik vond het wat minder. Daar aangekomen zochten we de bushalte. Onderweg vroegen we een dame waar dat was. Zij gaf aan dat er geen bussen naar Sittard of Weert gingen. Ze waren daar in Maaseik van de buitenwereld afgesloten. Om een bus te pakken moesten we dus doorlopen naar Roosteren. Eindelijk lukte het om Ruub naar huis te laten gaan. Met pijn in mijn hart zag ik hem vertrekken. Na een week zo intens samen te zijn opgetrokken viel het mij zwaar hem te zien gaan. Het laatste stuk naar Born vond ik dan ook helemaal niet leuk meer. Toch heb ik onderdak gevonden bij wederom een vriend van de fiets. Het was anders. Alleen gaan eten, de avond doorbrengen, geen gezelschap. Maar ik moest door. Na een ontbijtje met een rot eitje. (kon de dame ook niets aan doen) maar weer verder. Limburg in, op weg naar Engelien

21: Van Nederweert naar Thorn

Weer een dag met een minimaal ontbijt. Het zou even duren voor we in de gelegenheid waren om iets te gaan eten. Nadat we bij de hoeve ons hadden afgemeld, zijn we vertrokken. We hielden een rustiger tempo aan en namen regelmatig wat kleine hapjes. In Ell konden we terecht bij een door Chinezen gerunde snackbar. We kregen veel voor weinig. Later bleek onze keuze een slechte keuze te zijn geweest. Buikkrampen en onbedoelde sanitaire stops als resultaat. Maar ja dat behoort ook tot het pelgrimeren. Onderweg weer een adres uit het bestandje vrienden van de fiets, die ik thuis had samengesteld, gevonden. Daar hebben we heerlijk geslapen en een fijne omgeving. Een knus huisje wat mij deed denken aan het huisje van mijn oma in Nuth. In het stadje zelf lekker gegeten en nog wat nagezeten omdat het voor Ruben erop zat. Morgen gaat hij terug naar huis om de Zantemer kermis bij te kunnen wonen. Engelien komt een dag later zijn plaats innemen om verder te gaan met haar Camino

20: Van camping St. Jorishoeve naar vakantieboerderij de St. Jozefhoeve nabij Weert

Tot onze verbazing had het die nacht niet geregend. Het gras was wel nat wat ons noopte de tent op te vouwen in het sanitairgebouw. We waren heel vroeg vandaag. Alles was nog in diepe rust. Onder een zwaar bewolkte hemel gingen we op Limburg aan. Rond 9 uur waren we bij de grenskerk. We hadden Brabant achter ons gelaten. Wel begon het te regenen. Deze dag hebben we de poncho niet meer uit gedaan. Soms wat rusten en dan een schuilplaats zoeken. Als ontbijt hadden we nog twee broodjes genomen. Daar liepen we 13 km op. We waren bezig aan een echte hongerklap. We waren niet meer vooruit te branden. Toen passeerden we de snelweg, waar een wegrestaurant aan lag. Daar hebben we lekker lang gegeten en geschuild. Maar ja we moesten toch verder. Poncho's aan en door. Onderweg belde ik naar de Mariahoeve voor plek. Deze vertelde ons dat zij gestopt waren als onderkomen maar dat ik maar naar de Jozefhoeve moest gaan. daar was altijd plaats. Niets bleek minder waar! na 23,1 km komen we daar aan, bleken ze vol te zijn. Daar sta je dan in de regen. Twee opties. 1: vier kilometer teruglopen naar een camping, 2: wildkamperen. We konden optie 2 ten uitvoer brengen naast een schuur vlak bij de hoeve. Dus tent opgezet in de regen en wegkruipen in de slaapzakken. Toen het droog was geworden heb ik wat thee gezet en met wat oud brood hebben we er maar wat van gemaakt. Nog wat zitten kaarten en vroeg ingelegd.

Grenskerk

19: Van Heeze naar camping St. Jorishoeve

We waren vroeg op. De heer des huizes had een superontbijt klaargemaakt met vers brood. Geweldig. We namen afscheid en hoefden niet ver te lopen om op de hei aan te komen. Het was nog stil en konden volop genieten van de natuur om ons heen. Het lopen ging goed en we schoten flink op. Op een gegeven moment namen we rust bij een bankje. Voordat we er erg in hadden liepen er een aantal Schotse Hooglanders om ons heen. Rustig blijven zitten! op nog geen 2 meter achter ons stond er een te wateren. Na enige tijd liepen ze door maar er kwamen 3 kalveren naar ons toe. Als moeders het maar niet zag. Gelukkig gingen ze snel achter de kudde aan en was de weg vrij om onze tocht voort te zetten. In de buurt van Sterksel kwamen we na 19,5 km op de camping aan. de St. Jorishoeve. Een superruime camping. We werden ontvangen met een blik Bavaria bier. Ruben bleek een teek te hebben, die is verwijderd en de plek behandeld. Wel iets om in de gaten te houden. Hier konden we ook fietsen lenen om wat te gaan eten, maar de lokale snackbar was dicht. dus maar iets gehaald in de supermarkt om op te eten op de camping. De voorspelling was dat het die nacht zou gaan regenen. Dus alles zoveel mogelijk reisklaar gemaakt.

18: Van Valkenswaard naar Heeze

Na een moeizame nachtrust, benauwd op de kamer en je kon geen venster lekker open zetten, behalve een bovenlichtje, op kunststof matras en kussen, wat nogal zweterig was, gingen we ontbijten. Dit was een schamel ontbijt, maar goed we moesten het ermee doen. Vandaag ging de temperatuur weer de dertigers in. We liepen veel door bossen en heide, velden en duinen. We waren rond het middaguur in Heeze en gingen lekker lunchen. We stonden nu voor de Strabrechtse heide. De bedoeling was om naar een camping te lopen, 11 km verderop. Het was warm en windstil. We waren nog behoorlijk vermoeid van de vorige dagen dus besloten we maar in Heeze onderdak te zoeken. Een adres van vrienden van de fiets had plek voor ons. Dus wij daar naartoe. De vrouw des huizes was zeer vriendelijk en de gastvrijheid enorm. We mochten onze vuile was inleveren, die werd meteen gewassen. Na ons opgefrist te hebben zijn we Heeze ingegaan om boodschappen te doen. Wat extra rantsoenen om de hei over te komen. We gingen vroeg naar bed. We hadden deze dag slechts 13,2 km gelopen, maar dat kon dan ook wel eens een keertje.

17: Van Vessem naar Valkenswaard

Uitgerust, met schone kleding want ze hadden voor ons de was gedaan en een uitstekend ontbijt zorgden ervoor dat we weer fris op pad gingen. Na afscheid te hebben genomen van Sjef en José, en hij ons op de juiste weg zette, gingen we weer aan de wandel. We praatten honderd uit over die fantastische belevenis. Geen woord over de weg daar naartoe. We stonden net op het punt het bos in te gaan, stond Sjef naast ons. "je rugzak zal niet zo zwaar zijn vandaag" en hij overhandigde mij de fles sjampoo die ik had laten staan die ochtend. We waren stomverbaasd. Geweldig toch! Ons humeur werd nog beter dan het al was. Op een gegeven moment kwamen we het bos uit over een camping. Daar hebben we op het terras een lekker koel biertje en een broodje genuttigd. Het was evengoed nog 31 graden die dag. We moesten nog een klein stukje lopen om na 20,3 km bij de Stayokay in Valkenswaard aan te komen. Voor het avondeten huurden we fietsen om naar het centrum van Valkenswaard te gaan. Vroeg terug om te gaan slapen. Maar dat viel niet mee op die kunststoffen matrassen. Je bleef zweten. Die nacht bleef het broeierig warm.

16: Van camping Morgenrood naar Vessem

We waren vroeg op. Ruben had meer buiten geslapen dan in het tentje. Je snurkt pa! en een aantal geitjes op de vlakbij gelegen kinderboerderij konden hun bekjes ook niet houden. We gingen de Kampina op. Een groot natuurgebied. Nog niet helemaal wakker en uitgerust op pad. Na anderhalf uur kwamen we er achter dat we op de verkeerde weg zaten. "Nu kan een pelgrim nooit verdwalen, hij kan hoogstens een andere weg lopen". Zei ik tegen mijn zoon, maar ik baalde ook van deze onoplettendheid. Hoe dan ook, teruglopen was geen optie. Dus pasten we onze route aan. Diverse keren gestopt om te rusten en de blaren van Ruben te verzorgen. We kwamen door Oirschot, waar we proviand konden inslaan en wat eten. Het ging steeds moeizamer en de lust om te lopen verging ons. Ons doel was Vessem. Ik had gebeld naar de Jacobshoeve. Daar was plek voor ons, dus doorbijten en die kant op. De laatste loodjes waren enorm zwaar. Uiteindelijk zijn we na 28,5 km aangekomen bij de hoeve. Daar zaten we te wachten op de gastvrouw/heer welke nog niet aanwezig waren. Toen kwam Sjef om de hoek. De gastheer, die ons meenam naar het juiste adres. Kafarnaum. Daar werden we in de watten gelegd. Wat een gastvrije mensen, die Sjef en José. Goede slaapplaatsen, eten, drinken en gezelligheid. Al gauw hadden we inspanningen van de dag vergeten. een plek om niet meer te vergeten.

de Jacobushoeve

15: Het vervolg, vanuit Vught

Vrijdag 2 augustus 2013. We gaan er weer voor. Na enige voorbereidingen pikken we de route weer op. We, dit keer mijn zoon Ruben en ik. Engelien moest nog werken en mijn zoon had belooft een week mee te lopen. Ongetraind weliswaar. We kozen Vught als startplek omdat de route van Den Bosch naar Vught identiek was aan de route die we vorige keer andersom gelopen hebben. Dus met de buurtbus naar de IJzeren man en op route. Het was erg warm. Deze dag zou het kwik achter in de dertigers gaan lopen. de reden dat we maar 15,2 km hadden afgelegd. Veel te warm! we zijn gestopt op een natuurcamping 'Morgenrood' in de omgeving van Oisterwijk, waar we zeer gastvrij werden ontvangen met koele limonade. Ik heb een tentje mee waar we met z'n tweetjes in konden slapen. Die was gauw opgezet in de schaduw. Plunje wassen zodat dat nog kon drogen en een terras opgezocht, vlak naast de camping. De dag was snel om. De weersverwachting voor morgen was dat het een stuk koeler zou worden dan deze dag. We hebben geprobeerd goed te slapen, maar de geitjes op een kinderboerderij nabij hielden ons daarvan af.

Morgenrood