Wat een regen vannacht. We gingen even over 8 de deur uit. Poncho's aan. Voor we het wisten liepen we de stad binnen. Je moet dan nog een heel stuk naar de kathedraal. Maar dan is die er opeens. Gebeurd! Het is volbracht. Wat eens begon als een belofte aan mijn moeder, is nu volbracht. Ruim 3400 km gelopen om een kaars te branden voor:
De zielenrust voor al de familie die reeds terug is naar hun oorsprong. Tevens voor alle familie die hen in gedachten houden.
Voor de zielenrust voor mijn verloren vrienden en collega's van de brandweer. De talloze slachtoffers, welke ik nooit gekend heb, maar me wel bewust van ben dat zij mensen achter hebben moeten laten. Voor kracht om dit leed te moeten dragen.
Voor al die prachtige mensen die mij onderweg hebben geholpen met een plek om te slapen, met een maaltijd, met een luisterend oor, met een goed gesprek. Voor mijn medepelgrims.
Tenslotte, voor mijn vrouw, die ook geleden heeft op deze tocht en mijn kinderen, hun niet aflatende steun.
We zijn nog onthaald in de Huiskamer der lage landen. Met Compostela eerst wat eten en een plek voor twee dagen zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten