31: Van Huy naar Andenne

De vos Reinard, onze gastheer liep zich het vuur uit de sloffen om ons een perfect ontbijt te bezorgen. Dat is gelukt. Het was grote klasse. Toch duurde het even voordat wij onze weg konden vervolgen. Hij had nog zoveel te vertellen. Wel gezellig. Buiten Huy gingen we de bossen in. Na enige tijd waren in geen velde of wegen meer coquilles te vinden die ons de weg aangaven. Op de GPS kon ik onze juiste positie bepalen en hebben de kortste weg gezocht het bos uit , naar de Maas toe. die hebben we toen maar gevolgd tot in Andenne. Vlak voor Andenne werden we gezegend met een kort maar zeer krachtig onweer. We schuilden achter een elektriciteitshuisje, onder hoogspanningskabels. In Andenne zijn we maar weer naar het Office du Tourisme gegaan om een adres te bekomen. We zouden om 5 uur voor de deur van het office opgepikt worden door een dame. We wisten niet wat ons overkwam. Om 5 uur stopte er inderdaad een klein autootje voor de deur met een gedistingeerde dame erin die al behoorlijk op leeftijd was. Die nam ons mee naar een villawijk even buiten de stad. We kregen in een redelijk gedateerde villa een kamer en een badkamer toegewezen. Ze sprak nagenoeg niet. Wij gingen onze gang en douchten ons, deden onze was en gingen naar de tuin. Daar kregen we een koele verfrissing en even later moesten we aan tafel aanschuiven voor het avondeten. Nog steeds weinig conversatie. Na het eten bracht de dame haar kleindochter naar de trein en liet ons een klein uurtje alleen achter in het grote huis. We voelden ons ongemakkelijk.Toen ze weer terug was probeerden we toch een gesprekje met haar aan te gaan, dat lukte slechts ten dele. Op een vraag van ons, waarom ze mensen onderdak biedt, zij de vrouw dat ze het wel eens meer deed, vreemden in huis halen, en dat ze dat graag deed. Ze had immers ruimte genoeg. Daarom had ze zich laten registreren bij het Office du Tourisme, voor als ze verlegen zaten om onderdak voor pelgrims. Na nog wat gelezen te hebben zijn we maar vroeg naar bed gegaan.