91: Van Anglès naar Boissezon

Pedro, Christine en ik

De gîte waar we belandden regelde het goed. Eten, slapen en de was. Wel eens makkelijk.
Sterker nog, het was uitstekend! Die man had zijn uiterste best gedaan om het ons zo aangenaam mogelijk te maken. Tot nu de beste gîte van deze trip.
We gingen vroeg op pad. Bossen, velden, rust, heerlijk gewoon. Maar zoals altijd zit het venijn in

Boissezon

de staart. Afdalen van ruim 700 meter naar 300. Maar wel in de laatste kilometer. Dat ging in de knieën zitten. Ik ben blij dat dit achter de rug is, voorlopig.
We zijn aangekomen op ons nieuwe adres. Geen biet open hier, een superantieke bedoening, twee oudjes die ons onderdak verschaffen, en een maaltijd.
Moeders, met pruik, die een beetje scheef zat en vaders die volgens mij de eerste aflevering van "allo, allo" ging kijken op z'n zwartwit tv. Zo oud dus. Blijkt hij ook nog eens de burgemeester te zijn van dit dorp. Geloof je toch niet!
Vooroordeel.
Daar zijn we goed in. Ik laat mijn relaas gewoon staan om dit te benadrukken.

Boissezon

Wat een lieve mensen zijn dit. Ons een super diner voor te schotelen, aandacht voor ons allen, en dan blijkt uit hun verhaal dat zij al jaren verbonden zijn aan een weeshuis in Benim. Afrika, waar zij veel energie in steken. Dan voel je je toch wel een beetje beschaamd. Leermoment!
Moe en voldaan naar bed. Morgen nog een strek naar Castres. Mogelijk regen, maar dat zien we dan wel weer.