68: Van Montbrison naar La-Chapelle-en-Lafaye

Vroeg op pad want ik wist niet wat me te wachten stond. Maar goed ook! Dit is verreweg de zwaarste etappe tot nu toe. In een barretje zittend, op adem komen en wat calorieën binnen krijgen. De benen voelen goed maar het lichaam schreeuwt om rust. Kilometer na kilometer stijgen. Af en toe een dalletje, maar voornamelijk bergop. Zat net nog een goed gevulde sandwich te eten, breekt er weer een stuk van m'n tand af. Geen pijn maar raar gevoel. Ook dit kan mij er niet van weerhouden verder te gaan. Onderweg nog een goede daad verricht door een knul een eigenwijze koe te helpen vangen. Die moest het land op maar trok aan haar platkakken het pad op. Door haar tegen te houden konden we haar de juiste richting weer opsturen, de wei in. Nog zo'n 2 uur te gaan...Dit was een niet te evenaren zware etappe. Volledig op karakter gelopen. De laatste 3 km zonder wat te drinken. Alles wat ik bij me had was op. Ook onderweg niets te krijgen. Uiteindelijk gearriveerd op mijn onderdak adres. Een hartelijk welkom viel mij te beurt. De zwaarste dag ooit!

Het komt steeds dichterbij

De enige ruiker in de verre omtrek